خبرگزاری نسیم نوشت: بعد از استعفای مهدی فخیم زاده از کانون کارگردانان خانه سینما و یادداشت بلندبالایی که وی علیه رفتارهای نادرست چند تن از هیات رییسه این کانون نوشت و برگزاری جشن کانون کارگردانان با بودجه دولتی را بی انصافی در حق بیکاران صنف سینما دانست، استعفای طهماسب صلح جو رییس انجمن منتقدان خانه سینما هم خبری شد.

هرچند شایعاتی از چند ماه قبل و به خصوص بعد از جشنواره فجر شنیده می شد مبنی بر اینکه صلح جو از اقدام یکی از اعضای هیات رییسه در دور زدن انحمن منتقدان و برگزاری شخصی جلسات نقد و بررسی جشنواره فیلم فجر، به تنگ آمده و استعفای خود را اواخر سال قبل به هیات رییسه اعلام کرده است اما تا چندی قبل که خبر رسمی استعفا منتشر شد کمتر کسی بود که این شایعات را جدی بگیرد.

با این حال طی چند روز گذشته نه تنها خبر رسمی استعفای صلح جو روی خروجی خبرگزاریها رفت و البته بلافاصله بعد از آن نیز فرد مورد نظر، جایگزینش شد.

صلح جو در گفتگویی با نسیم درباره این استعفا گفت: دلیل اصلی استعفایم این بود که نتوانستم با شورای مرکزی موجود همراهی کنم و به عبارتی خودم را با سیاستهای آنها هماهنگ سازم. آنها طوری خاص فکر می کردند و من طوری دیگر و من در اقلیت محض بودم.

صلح جو درباره نقش ماجرای اعطای امتیاز برگزاری جلسات نقد و بررسی جشنواره به رییس فعلی جشنواره بدون هماهنگی با هیات رییسه انجمن منتقدان در استعفایش، افزود: آن ماجرا هم نقش داشت اما به هر حال یک سلسله اختلافات بود که کار را به اینجا رساند. این را هم بدانید که من سوم اسفندماه استعفا دادم یعنی در اولین جلسه بعد از برگزاری جشنواره.

طهماسب صلح جو که از جمله منتقدان قدیمی سینما است درباره اینکه چطور می شود در یک هیات رییسه هفت نفره هم تاب تحمل شنیدن صدایی مخالف وجود نداشته باشد، اظهار داشت: مشکل بزرگ این است که اعضای انجمن درباره این اتفاقات موضع گیری نمی کنند و شاید هم جسارت این کار را ندارند.

وی تأکید داشت: بیشتر از امثال من این اعضای انجمن هستند که باید صنف شان را جدی بگیرند و خواسته های خود را از صنفشان بخواند. اعضای صنف هستند که باید مدافع احترام به صنف باشند تا دیگران هم به آنها احترام بگذارند. حس کردم در شرایطی که این اتفاق نمی افتد ماندن در صنف یک جور وقت تلف کردن بیهوده است.

وقتی از صلح جو می پرسیم که با کناره گیری آدمهایی پیشکسوت چون او آینده صنفی به نام نویسندگان سینمایی، آینده ای روشن خواهد بود یا نه؟ وی پاسخ داد: هر انجمنی براساس خواسته اعضایش حرکت می کند. وقتی در نشست مربوط به جشن انجمن منتقدان هم فقط تعداد اندکی حضور دارند یعنی اعضا، خودشان، خودشان را جدی نمی گیرند اما همین اعضا اگر فلان چهره بازیگر سینما در جایی حضور داشته باشد برای دیدنش سرودست می شکنند. این چیزهاست که آدم را از صنف مایوس می کند و انگار کسی به فکر اعتبار صنف نیست.

صلح جو ادامه داد: منتقدان یکی از اهرمهای جدی سینما هستند و من برای روزنامه نگاران واقعی این حیطه ارزش فراوانی قائلم اما او که برای دریافت کارت جشنواره می آید و عضو انجمن می شود که دیگر مفهوم صنف را نمی فهمد.

طهماسب صلح جو که طی همین مدت کوتاه حضورش به عنوان رییس انجمن منتقدان سعی کرد به آسیب شناسی مشکلات اصلی انجمن و همین بی ربط بودن برخی اعضا به صنف بپردازد، گفت: اصلی ترین نظرم این بود که باید یک طبقه بندی میان اعضا صورت گیرد و میان کسی که حرفه اش روزنامه نگاری است و منبع درآمد دیگری ندارد با کسی که کارش نویسندگی نیست و مثلا سالی دو پاراگراف مطلب در وبلاگش می گذارد تفاوت قائل شد.

به گفته وی؛ او که روزنامه نگار حرفه ای است باید در راس قرار گیرد. بارها به دوستان گفتم اینکه به هر که از راه می رسد به واسطه پرداخت حق عضویت سالانه کارت می دهید درست نیست.

انجمن منتقدان سینمایی اگرچه به ظاهر برای تحت پوشش قرار دادن فعالیتهای صنفی روزنامه نگاران سینمایی بنا شده اما در سالهای اخیر جز برگزاری یک جشن سالانه و اعطای کارت جشنواره فجر به اعضاء کار صنفی دیگری انجام نمی دهد. وقتی از صلح جو در این باره میپرسیم او می گوید: متاسفانه تنها کار صنفی انجمن منتقدان شده است جشن برگزار کردن و دادن کارت جشنواره. این انجمن داستانهای فراوان برای گفتن دارد و به عنوان کسی که از همان اولین روز راه اندازی اش تابحال در انجمن بوده ام حرفها برای گفتن دارم.

صلح جو درباره آخرین خواسته اش از اعضای انجمن گفت: صلاح مملکت خویش خسروان دانند اما از آنها می خواهم به همان اندازه که برای خودشان ارزش قائلند رفتار کنند. اگر برای حرفه شان حرمت قائلند سعی کنند مانع ریختن این حرمت شوند.

وی در این باره تدکید داشت: این را بارها و بارها به صورت حضوری هم با بسیاری از اعضاء در میان گذاشته ام ولی در نهایت اینکه وقتی کسی خودش برای خودش ارزش قائل نیست نمی توان به زور برایش احترام ایجاد کرد.