آنیس واردا مادربزرگ موج نوی فرانسه و کارگردان مشهوری که هرگز نخل طلای کن را نبرده است، با دریافت نخل طلای افتخاری تجلیل می‌شود. به گزارش مهر و به نقل از ورایتی، شصت و هشتمین جشنواره فیلم کن نخل طلای افتخاری‌اش را به آنیس واردا اهدا می‌کند. او پس از چهره‌هایی چون وودی آلن در سال ۲۰۰۲، کلینت ایستوود در سال ۲۰۰۹ و برناردو برتولوچی در سال ۲۰۱۱ این جایزه را به خانه می‌برد. این جایزه به کارگردان‌های مشهوری که با وجود کسب موفقیت‌های بین‌المللی و شناخته شدن آثارشان در سطح جهان هرگز نخل طلای کن را به‌دست نیاوردند، اهدا می‌شود.

واردا این جایزه را در مراسم اختتامیه جشنواره و روز ۲۴ ماه می ‌دریافت می‌کند. او این جایزه را پس از دریافت جایزه افتخاری جشنواره فیلم لوکارنو ۲۰۱۴ برای یک عمر دستاورد هنری از آکادمی فیلم اروپا که در دسامبر گذشته در بیست و هفتمین جوایز فیلم اروپایی به وی اهدا شد، به خانه می‌برد. آنیس واردا برای ارائه نقد‌ها و تفاسیر جدی اجتماعی در فیلم‌هایش شناخته شده است. وی که از والدینی فرانسوی و یونانی در بلژیک متولد شده در جنگ جهانی راهی فرانسه شد و در همان‌جا به زندگی‌اش ادامه داد.

او در فیلم‌هایش از دیدی چپ به مسائل مهم اجتماعی پرداخت و بیشتر بر افراد حاشیه جامعه و یا افراد رانده‌شده از جامعه توجه کرد. شخصیت‌های زن معمولاً در مرکز توجه او قرار گرفته‌اند و به‌همین دلیل او به‌عنوان کارگردان موجی نوی جنبش‌های زنان محبوبیت یافت. اولین فیلم بلند واردا با عنوان «نقطه کوتاه» در سال ۱۹۵۴ اکران شد. این فیلم با سبک بسیار شخصی او که در آن ترکیبی از بازیگران حرفه‌ای با مردم عادی را به‌کار می‌گرفت و در شهرهای کوچک فیلمبرداری می‌شد، ساخته شد. این فیلم همه شاخصه‌هایی را که بعد‌ها به‌عنوان موج نوی فرانسه شناخته شد، داشت.

واردا که از جمله چهره‌های کلیدی در میان کارگردان چپ فرانسه محسوب می‌شود، بیش از ۳۰ فیلم کوتاه، مستند و فیلم داستانی برای سینما و تلویزیون ساخته و به‌عنوان عکاس و هنرمند نمایشگاه‌های متعددی برپا کرده است. او چندین جایزه برای فیلم‌های غیرداستانی‌اش دریافت کرده که یک جایزه سزار برای بهترین فیلم مستند در سال ۲۰۰۸ از جمله آن‌هاست. او شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۹۸۵ برای «واگابوند»، خرس نقره‌ای برلین برای «شادی» در سال ۱۹۶۵ و جایزه فیلم اروپا در سال ۲۰۰۰ برای «خوشه‌چین‌ها و من» را نیز در کارنامه‌اش دارد.