پرده سینما

با صدای بلند اعتراض ام را بیان می کنم! اعلام خطر رضا درستکار به نفوذ مافیای مستند در جشنواره فجر

پرده سینما

 


 

 

 

 

 

 

 

 

متاسفانه در جشنواره سی وچهارم فیلم فجر نیز با این معضل روبه رو هستیم. به این صورت که از ٩٠،٨٠ فیلمی که به دبیرخانه رسیده ١١ فیلم انتخاب شده است که ٩ فیلم، همان فیلم های حاضر در جشنواره «سینما حقیقت» هستند و این نشان می دهد عده ای اصرار دارند خون تازه ای به سینمای مستند ایران تزریق نشود

 

 

این خود استادنامیدگان از درک فیلم خوب بی بهره هستند و سد بزرگی در سینمای مستند به وجود آورده اند.

 

 

این آقایان کاش مثل آقای طیاب گوشه می نشستند و سمت استادی خودشان را حفظ می کردند.

 

 

 

رضا درستکاررضا درستكار، مستندساز و منتقد سینما در مورد تداوم حضور مافیایی در سینمای مستند اعتراض، و خطر تداوم حضور این مافیا در سینمای ایران را گوشزد کرد. او در یادداشتی تحت عنوان «فریادرس سینمای مستند، بیراهه سینمای مستند ایران» در شرق، از اینکه نفوذ یک مافیای خاص و عده ای «خوداستاد نامیده» باعث شده که از ١١ فیلم انتخاب شده در جشنواره فجر، ٩ فیلم از همان فیلمهای «سینما حقیقت» باشند ابراز تأسف کرد

اخیراً هیات انتخاب بخش مستند جشنواره فیلم فجر متشکل از محمد رضا اصلانی، مجید خالقی سروش، مرتضی شعبانی، آزاده بیزار گیتی، و آرش لاهوتی اسامی ١١ فیلم راه یافته به این بخش رقابتی را بدین شرح اعلام کردند:

* A 157 به کارگردانی بهروز نورانی پور
* آزادی به کارگردانی رضا فرهمند – کمیل سهیلی
* اهالی خیابان یکطرفه به کارگردانی مهدی باقری
* خوان بی خان به کارگردانی هادی معصوم دوست
* خاطرات خانه متروک به کارگردانی مهدی فارسی
* رویاهای دم صبح به کارگردانی مهرداد اسکویی
* زمناکو به کارگردانی مهدی قربانپور
* فصل هرس به کارگردانی لقمان خالدی
* کارنامه بنیاد کندی به کارگردانی محمد جعفری – آذر مهرابی
* مجتبی به کارگردانی محمد حسن دامن زن
* همراه با فرات به کارگردانی فرشاد اکتسابی

لازم به توضیح است دبیر بخش مستند سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر مرتضی رزاق کریمی است.

 

 

متن کامل یادداشت درستکار به شرح زیر می باشد:

 

 

پرسش های بسیاری درباره سینمای مستند در کشور ما وجود دارد و با وجود اینکه این سینما ظرفیت های بسیاری در کشور ما دارد، متاسفانه سال هاست مافیای کوچکی روی این سینما خیمه زده و تقریبا در همه جشنواره ها، اعم از جشنواره «سینما حقیقت» تا جشنواره فیلم فجر، از هیات انتخاب گرفته تا هیات داوری و...، سایه این مافیا برسر سینمای مستند وجود دارد.

این حلقه محدود آدم های نسل قبل تر سینمای مستند ایران را تحت نفوذ خودشان قرار داده اند و تقریبا سدهایی برای رشدونمو و تغییر گرانیگاه این سینما به وجود آورده اند و اجازه نمی دهند این گرانیگاه از تلخ نگری (این خانه سیاه است) به سمت فیلم های بهتر و شاداب تر حرکت کند و هر حرکت تازه ای را در نطفه خفه می کنند. جالب اینجاست، این مافیای کوچک، مخصوص دوره و مدیریت خاصی هم نیست و از گذشته تا به حال حضور داشته و سایه سنگینش بر سر سینمای مستند است. این گروه خاص یا فیلم هایی می سازند که توقع دارند حتما در بخش مسابقه حضور داشته باشد یا زمانی هم که فیلمی در جشنواره ندارند، لزوماً باید در هیات انتخاب یا داوری یا اعضای شورای سیاست گذاری جشنواره ها باشند و قدرتشان را به نمایش بگذارند. حقیقت این است، سینمای مستند در تمام دنیا دچار تغییر و تحولات شده است و اثرات مثبت آن در سینمای مستند ایران هم حس می شود. اما متاسفانه به دلیل برخی اتفاقات ازجمله معضلی که درباره آن بحث می کنیم، این تغییرات مثبت در سینمای ما قابل مشاهده نیست.

رضا درستکارمتاسفانه در جشنواره سی وچهارم فیلم فجر نیز با این معضل روبه رو هستیم. به این صورت که از ٩٠،٨٠ فیلمی که به دبیرخانه رسیده ١١ فیلم انتخاب شده است که ٩ فیلم، همان فیلم های حاضر در جشنواره «سینما حقیقت» هستند و این نشان می دهد عده ای اصرار دارند خون تازه ای به سینمای مستند ایران تزریق نشود.

متاسفانه اگر سینماگرانی تن به تولیت این دوستان ندهند، محکوم به نابودی هستند و ظاهرا نمی توان کاری انجام داد و مغضوب این دوستان خواهند شد. مثال بارز این اتفاق خود من هستم که چند سال پیش به عملکرد هیات انتخاب بخش مستند خانه سینما اعتراض کردم و هشت سال مورد غضب این آقایان قرار گرفتم اما چون دیگر از من گذشته است، با صدای بلند اعتراضم را بیان می کنم. این دوستان متوجه نیستند سینمای مستند ایران بسیار جسور و پرقدرت عمل می کند و نمی توانند جلوی این موج قوی را بگیرند و از طرف دیگر، متاسفانه همین حلقه مافیای کوچک در همه این سال ها هم نتوانسته آثاری ارائه دهد که ثابت کند هنوز می تواند کارهای باکیفیت خلق کند یا دست کم به اندازه همان فیلم (این خانه سیاه است)، اثری تولید کند.

از نظر من، این حلقه کوچک در فهم هسته اصلی سینما، دچار اشکال بزرگی است. حتی فیلم این خانه سیاه است که برای این دوستان فیلم کاملی است و (من هم معتقدم اساسا فیلم مستند خوبی است، اما در همه این سال ها بهتر از این نیز ساخته شده است)، این دوستان فکر می کنند لزوما هر فیلم مستند باید تصویری سیاه از ایران ارائه دهد و در غیراین صورت فیلم نیست. درحالی که همان فیلم این خانه سیاه است هم فیلمی پر از امید است و متاسفانه این حلقه کوچک، ارزش سینما را درک نمی کنند و از درک ظرفیت های جدید سینما بی خبر هستند. این خود استادنامیدگان از درک فیلم خوب بی بهره هستند و سد بزرگی در سینمای مستند به وجود آورده اند. از کوچکی این حلقه همین بس که با وجود حضور در همه دولت ها و جشنواره ها، هنوز نتوانسته اند فیلم ها و سینمای مستند را به خاطره جمعی تبدیل کنند و متاسفانه نگاهشان دورهمی است.

رضا درستکاردرنهایت تصور می کنم حذف این تعداد فیلم در جشنواره فیلم فجر پیش ِرو در بخش مستند، نشان می دهد این حلقه کوچک مثل گذشته اصرار دارند میدان دار این عرصه باشند درحالی که نسل تغییر کرده و افق های سینما فراخ تر شده است و تعدادی از این دوستان به تاریخ پیوستند و در حوصله زمانه نمی گنجند و همچنان اصرار دارند همه جا به عنوان بزرگ تر به حساب بیایند. توصیه من به این دوستان این است، تا شرایط بدتر از این نشده حرمت خودشان را حفظ کنند و از این حوزه جدا شوند.

از نظر من مهم ترین دلیل که این دوستان نمی توانند در سینما حضور داشته باشند، این است كه دیگر شوقی به کار ندارند و جریان عظیم سینمای مستند به زودی این دوستان را با خود خواهد برد و گاهی با خودم فکر می کنم کاش مثل آقای طیاب گوشه می نشستند و سمت استادی خودشان را حفظ می کردند. ای کاش سینمای مستند نیز مثل فیلم کوتاه، از جشنواره فیلم فجر حذف می شد و ای کاش برای جلوگیری از اتفاقاتی که پیش تر به آن اشاره کردند، حداقل بخش رقابت را در سینمای مستند در جشنواره فیلم فجر حذف کنند شاید در این صورت این استادخودنامیدگان سر عقل بیایند و فکری به حال خودشان کنند.


 تاريخ ارسال: 1394/11/7
کلید واژه‌ها:

فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.