سیروس الوند، کارگردان صاحب‌نام سینمای ایران، نیز درباره چگونگی داوری‌های جشن هجدهم گفت: «ماهیت جشنواره فیلم فجر با جشن خانه سینما، تفاوت‌هایی دارد. داوری‌های جشن خانه سینما امسال با حضور تعداد بسیار زیادی از اعضای صنوف برگزار شد و من به‌عنوان یکی از داوران- غیر از یکی، دو مورد- به بيشتر آنها رأی داده بودم و این خاصیت رأی‌گیری به‌صورت آکادمیک است که هرچه تعداد داوران بیشتر می‌شود، نگاه سلیقه‌ای کاهش پیدا می‌کند و با حضور نزدیک به ٤٠٠ داور نمی‌توان تصور کرد مصلحت اندیشی صورت گرفته است».

او ادامه داد: «سیستم رأی‌گیری در این دوره از جشن، به‌گونه‌ای بود که در دوره اول، هر صنف کاندیدای صنف خودش را معرفی می‌کرد و در مرحله بعد، می‌توانستیم به نامزدهایی از صنوف دیگر رأی بدهیم، وقتی در دور اول مثلاً پنج کاندیدا وجود داشت، باقی صنوف نیز باید در مرحله بعد بین این پنج نفر رأی‌گیری می‌کردند».

الوند افزود: «به اعتقاد من، بازی طناز طباطبایی در فیلم خشم و هیاهو فوق‌العاده بود؛ درصورتی‌که حتی کاندیدا هم نشد، البته بازی باران کوثری به‌ویژه در جامه‌دران، خوب بود یا بازی پریناز ایزدیار در ابد و یک‌‌روز که او هم کاندیدا نشد. در باقی رشته‌ها به نظرم جوایز به‌درستی اهدا شد. اما مثلاً در رشته فیلم‌برداری از نظر من علیرضا زرین‌دست در مزار شریف یا محمود کلاری در مرگ ماهی، فیلم‌برداری بسیار خوبی داشتند که دیده نشد. در مجموع به اعتقاد من انتخاب‌ها خوب بود. درخشش ابد و یک‌ روز در جشن هجدهم، همانند جشنواره فیلم فجر، نشان‌دهنده حقانیت این فیلم است که توانست نظر داوران را جلب کند».