آخرین کریسمس دو رکورد جالب دیگر هم دارد؛ اول اینکه تاکنون ازسوی بیش از ٢٠٠ هنرمند مختلف بازخوانی شده و دوم اینکه تنها ترانه‌ای است که با وجود تعداد بازخوانی بسیار بالا، هیچ‌گاه به زبان دیگری غیر از انگلیسی اجرا نشده است

دیروز وقتی در اغلب گروه‌های تلگرامی خبر مرگ زودهنگام جورج مایکل منتشر شد، ترانه «آخرین کریسمس» او هم همراه با تلخی این پیام دست‌به‌دست می‌شد تا این مرگ شاعرانه را در آستانه سال نو تراژیک‌تر کند. «در آخرین کریسمس، قلبم را به تو دادم»، این بند آغازین ترانه است؛ ترانه‌ای که ٣٣ سال از انتشار آن می‌گذرد و حالا تبدیل به سوگواره مرگ او در کریسمس شد. حالا تنها چند روز مانده به سال نو، درحالی‌که هنوز صفحات موسیقی مجلات در حال نوشتن از سوگ «لئونارد كوهن»‌اند، آخرین کریسمس جورج در ۵٣سالگی رقم خورد. خانواده‌اش بیانیه‌ای دادند و نوشتند: «با کمال تأسف خبر درگذشت پسر عزیزمان، برادر و دوست گرامی‌مان جورج را اعلام می‌کنیم. او در کمال آرامش در روز کریسمس جان داد».

جورج مایکل از پدری مهاجر با اصلیت قبرسی- یونانی و مادری که زاده انگلستان بود در لندن متولد شد.

او از ۱۸سالگی با تشکیل یک گروه موسیقی دوستانه که دوام چندانی هم نداشت، راه موسیقی را در پیش گرفت، اما بعد از آن گروه دونفره «وام» (! Wham) را شکل دادند که اتفاقا یکی از موفق‌ترین گروه‌های پاپ بریتانیا در دهه ٨٠ شد. بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۶، این گروه چندین ترانه پرفروش منتشر کرد که باعث شد عنوان بهترین ترانه‌‌سرای سال ١٩٨۵ به جورج مایکل برسد. «آخرین کریسمس» یکی از ترانه‌های به‌یادماندنی آن سال‌هاست؛ ترانه‌ای که پس از گذشت این‌همه سال، هنوز هم در آغاز سال نو در بسیاری از شبکه‌ها و ایستگاه‌های رادیویی جهان پخش می‌شود. جالب است بدانید که ضبط این آهنگ برای امور خیریه بوده و تمام عواید آن به قحطی اتیوپی در آن سال اختصاص داده شد.

«آخرین کریسمس» به‌سرعت به صدر اکثر چارت‌های بین‌المللی رسید و در همان سال پخش به محبوبیتی فراگیر دست یافت. این قطعه سال‌هاست که تنها یک ترانه نیست، بلکه امروزه بخشی از فرهنگ مردم دنیاست و اگر از «سرود کریسمس» (Charismas Carol) معروف‌تر نباشد، حداقل ‌به همان اندازه هرکسی را به حال‌وهوای کریسمس می‌برد و شاید بتوان به‌جرئت دومین سرود رسمی کریسمس قلمدادش کرد.

آخرین کریسمس دو رکورد جالب دیگر هم دارد؛ اول اینکه تاکنون ازسوی بیش از ٢٠٠ هنرمند مختلف بازخوانی شده و دوم اینکه تنها ترانه‌ای است که با وجود تعداد بازخوانی بسیار بالا، هیچ‌گاه به زبان دیگری غیر از انگلیسی اجرا نشده است؛ ترانه‌ای که فارغ از خواننده یا شعرش تبدیل به یک نماد فرهنگی شده است. اینکه چرا در میان این‌همه موسیقی بی‌شمار که درباره یا مربوط به کریسمس ساخته شده، این ترانه به چنین اقبال عمومی‌ای رسیده، سال‌هاست که برای خیلی از محققان علوم انسانی و اجتماعی هم سوژه تحقیقی بسیار مناسبی شده است، اما نکته جالب دیگر اینکه این قطعه به نمادی برای فعالیت‌های خیرخواهانه تبدیل شده و همین امسال هم جورج مایکل پیش از مرگش، تمام عواید حاصل از پخش یا فروش یا حق امتیاز آن را در امور خیریه مصرف می‌کرد و بسیاری از خوانندگانی که آن را بازخوانی کرده‌اند هم رویه او را پیش گرفتند.

در ایران اما شناخته‌شده‌ترین قطعه جورج مایکل همان «نجوای بی‌پروا» یا(Careless Whisper)؛ است. ترانه‌ای که آهنگ بی‌کلام آن به‌مراتب از ترانه‌ جورج شناخته‌شده‌تر است، چراکه موسیقی تیتراژ مجموعه انیمیشن «آن شرلی» بود؛ مجموعه‌ای ۵۰ قسمتی براساس رمان «آن شرلی در گرین گیبلز»، نوشته لوسی ماد مونته‌گومری که نخستین‌بار در سال ١٩٧٩ در فوجی تلویژن پخش شد. در تیتراژ نسخه تلویزیونی ایران نصرالله مدقالچی روی قطعه بی‌کلام این ترانه نام مجموعه و عوامل را دکلمه می‌کرد.

برای دهه‌شصتی‌ها و حتی یک دهه قبل‌تر، جورج مایکل و قطعاتش نوستالژی‌اند و حالا مرگ او در همهمه درخت‌های کاج تزیین‌شده، قطعا نوستالژی بیشتری را در پی خواهد داشت؛ مرگی در آرامش و در خانه پدری... .

سمیه قاضی‌زاده

برگرفته از روزنامه «شرق»