پرده سینما

یادداشت سردبیر: دفتر سی و دوم -من «موحد منتقم» نیستم!

پرده سینما

 


 

 

 

 

 

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

بیستم آبان ماه سال هزار و سیصد و نود

 

بیشتر از دو ماه از آخرین یادداشت ام می گذرد و به نظرم کوتاهی ام در نوشتن غیر قابل توجیه است! طبق معمول مشغله های بیخودی و گرفتاری های روزمره و...

در اخبار امروز آمده فیلم جدید کامرون کرو با عنوان ما یک باغ وحش خریدیم آماده نمایش است و پوسترش رونمایی شده. خیلی خوشحال شدم. کرو برای من محبوب ترین کارگردان این سالهاست و به نظرم در لشکر تک نفره طرفداران او یار و یاوری کنارم نیست! الیزابت تاون (2005) او فیلم بالینی من است و بقیه فیلم هایش را هم دوست دارم. امیدوارم با این فیلم جدید او طرفداران جدیدی برایش دست و پا شود.

چند روز پیش نسخه «بلوری» فیلم سگ آندلسی (1929) لوئیس بونوئل را دیدم. چقدر این فیلم شاهکار است! فکر نمی کنم تا صد سال بعد کسی بتواند در سینما بیش از حرفی که بونوئل در این فیلم کوتاه گفت چیزی بگوید. وقتی نان سیاه (فیلمی که امسال اسپانیا آن را برای اسکار فرستاد) را دیدم و آن صندوقچه ای که دختربچه دست بریده اش را در آن گذاشته به خودم گفتم سایه ی بونوئل و سگ آندلسی حالا حالاها روی سینمای اسپانیا سنگینی می کند، حتی اگر کارگردان فیلم پدرو آلمادوار نباشد. نسخه «بلوری» سگ آندلسی حیرت آور بود! نخستین بار سگ آندلسی را روی نوار ویدئو دیدم و در دیدارهای بعدی بارها فیلم را در نسخه 35 میلیمتری روی پرده سینما، در آپارات 16 میلی متری، و روی دی وی دی به تماشا نشستم، وقتی «بلوری» را دیدم به خودم گفتم تا حالا چی دیده بودم؟! سیستم نمایش خانگی دارد از پرده سینما هم جلو می زند. به خصوص وقتی شاهکارهای بزرگ تاریخ سینما «بلوری» می شوند.

فیلم های فوق العاده دیگری که دیدم مهجور، ناشناخته، و کلاسیک بودند. اختراع شیطانی (1958) و بارون پرازیل (1961) از کارل زمان نابغه چک. این زمان اعجوبه ای در گشودن درهای تخیل به روی بینندگان است. سبک و سیاق او آمیخته ای غریب از فیلم زنده و انیمیشن است، اما دنیای ذهنی او چنان پیشروانه است که هیچکدام از فیلم های امروزی با جلوه های بصری حیرت آورشان به گرد او هم نمی رسند.

 

**********

 

در زندگی چیزهای زیادی را از دست داده ام و حسرت شان را خورده ام، ولی هرگز فکر نمی کردم از دست دادن شماره تلفن تا این حد دردناک باشد! وقتی بیش از 400 نمره تلفن در گوشی تلفن همراهم پاک شد، تازه فهمیدم شماره تلفن چه سرمایه معنوی و عاطفی بزرگی است که قدرش را نمی دانیم و حسرت خوردم چرا جایی یادداشت شان نکرده بودم! چند روزی به تقلا برای بازیافت آنها گذشت، ولی حتی به نصف نمره ها هم دست نیافتم. اگر بخواهم نیمه ی پر لیوان را ببینم باید بگویم در عوض هر وقت شماره ای ناشناس روی گوشی ام می افتد خوشحال می شوم! چون فکر می کنم یکی دیگر از دوستان ام را بازیافته ام!

 

**********

چه آبان خوبی! یادم نیست آبان ماه اینهمه باران باریده باشد و به خصوص تهران پنج روز بارانی پشت سر هم را تجربه کرده باشد. اولین برف سال هم زود به زمین نشست. ماه پر خیر و برکتی است، چون علاوه بر این دو تا از دوستان قدیمی ام بعد از مدت ها آشتی کردم.

روز تولدم همزمان شد با دوره ی بچه های دانشکده و آنجا بعد از چند سالی محمد داوودی (مدیر مسئول بانی فیلم) را دیدم. مدتی بود بین مان شکرآب شده بود اما شکر خدا بدون آنکه به روی هم بیاوریم که با هم قهر بوده ایم آشتی کردیم! بهترین کادوی تولدم را گرفتم. امشب هم در افتتاحیه ی نمایشگاه آثار استاد تاها بهبهانی با فرانک آرتا نویسنده و منتقد سینمایی آشتی کردم! فکر می کنم نزدیک به پنج سال بود با هم حرف نمی زدیم. اولین پرسشی که بعد از آشتی کنان ازم پرسید خیلی جالب بود! «ببینم موحد منتقم خودت هستی دیگه!» قسم خوردم که نیستم. به خدا من موحد منتقم نیستم! اصلاً من سینمای معاصر را آنقدر نمی شناسم که بخواهم هر هفته درباره فیلم هایش مقاله بنویسم. من بیشتر درباره سینمای کلاسیک می نویسم. همه اش تقصیر بنیاد سینمایی فارابی و روابط عمومی جشنواره فیلم فجر است که جشنواره گذشته سهمیه کارت ما را آنقدر کم داد که موحد نتوانست به جشنواره فجر بیاید و در سینمای رسانه ها خودش را جامعه منتقدین نشان بدهد! به علاوه موحد عاشق جدایی نادر از سیمین است و من از آن متنفرم! این برای تفکیک کردن ما از هم کافی نیست؟! شاید خانم آرتا حق داشت چون یکی از دوستان قدیمی ام هم بعد از نقد تند موحد به فیلم اش با من قهر کرد. چون فکر کرده بود (و احتمالاً هنوز هم فکر می کند!) که نقد منفی به فیلم او یک انتقام است و در این انتقام من اسم خودم را منتقم گذاشته ام! نه به خدا قسم من موحد منتقم نیستم!

 

**********

 

سریال وضعیت سفید این روزها پخش می شود و احتمالاً اواخر پخش آن است. نسل ما، نسلی که دهه 1360 را تجربه کرده می داند که این سریال چه جواهری است. چیزی که من دیدم این بود که نه تماشاگران و نه منتقدان از این سریال استقبال چندانی نکردند. دوست داشتم به حمید نعمت الله بگویم حمید جان! ناراحت نباش! چون اگر یادت باشد در پخش اول سریال هزار دستان مرحوم علی حاتمی در سال 1367 هم، بیشتر تماشاگران و منتقدان با آن ارتباط کافی را برقرار نکردند و در پخش های بعدی بود که رفته رفته دریافته شد حاتمی چه جواهری را به هنر ایران تقدیم کرده است. حمید جان جزئیات درخشان سریال ات بارها مرا به گریه انداخت. کفش ها، لباس ها، شخصیت ها، روابط، حتی جارو و سطل آشغال توی اتاق خانه ها همان ی بود که در دهه ی 1360 بود. ارجاعات درست ات به فیلم هایی مثل تاراج و تشریفات هم الحق به دل ما چسبید. ممنون به خاطر اینهمه وسواس و درستی و نماهای قشنگ.

 

**********

 

با این دل گرفته و پر دغدغه حیف نیست در پایان تفألی به لسان الغیب شیرازی نزنم؟ بین همه ی نسخه های خواجه شمس الدین محمد، دست می برم به نسخه ای که قدیمی که علی کسمایی بهم داد (چاپ 1337 انتشارات امیرکبیر) و چند جلد کتاب تحقیقی درباره حافظ را با رجوع به آن نوشت. بنابراین پر از حاشیه نویسی است. شما هم نیت کنید... یا حضرت حافظ...

 

خوش کرد یاوری فلکت روز داوری    تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری

آنکس که اوفتاد خدایش گرفت دست   گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری

در کوی عشق شوکت شاهی نمی خرند   اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

ساقی به مژدگانی عیش از دم درآی   تا یکدم از دلم غم دنیا به در بری

حافظ غبار فقر و قناعت فکر و همت است   از شاه نذر وز توفیق یاوری

 

غلامعباس فاضلی

 

برای مشاهده دیگر یادداشتها، اینجا را کلیک کنید


 تاريخ ارسال: 1390/8/20
کلید واژه‌ها:

نظرات خوانندگان
>>>علیرضا:

چرا با فیلمسازان مصاحبه نمیکنید خیلی فعالیتتون کم شده

0+0-

دوشنبه 21 آذر 1390



>>>امید فاضل:

خواندن یاداشت هایتان اینقدر لذت بخش بود که از تمام شدنش حسرت خوردم.روزهای خوبی برایتان آرزو مندم. وضعیت سفید هم عالی بود و همه چیزش به جا. و پر از نوآوری های تصویری .

0+0-

دوشنبه 7 آذر 1390



>>>ب.م.م:

چه عجب یه بار شمارو امیدوار دیدیم.

0+0-

شنبه 28 آبان 1390



>>>لعیا غلامی:

پرده ی سینما فوق العاده است.دستتون درد نکنه

0+0-

يكشنبه 22 آبان 1390



>>>شقایق:

پرده سینما بزرگترین هدیه ای بود که خدا تو این چند سال به سینمادوستان و سینماگران داد این هدیه را مانند جان گرامی داشته و میداریم اما شما هم خیلی بدجنس هستید که ما رو به تولدتون دعوت نکردین میتونستیم کمی جبران زحمات کنیم. آقای فاضلی گرامی سردبیر محترم سایت وزین پرده سینما صمیمانه میگویم خرسندم که لحن گله مند و دردمندانه قبلی تبدیل به لحنی همراه با امید و سرزندگی شده من حاضر بودم به جای دو ماه شما دو سال یادداشت سردبیر را به روز نکنید اما وقتی به روز میکنید تنها خبر از شادی و شادمانی بدهید خوشحالم از این که شما هستید سایت پرده سینما هست و ما هم هستیم! اما به عنوان یک هوادار پر و پا قرص بعتون توصیه میکنم با هر کس که قهر هستید یکباره بروید و آشتی کنید از پرده سینما باید بوی مهر به مشام برسد نه بوی کین! این را باور کنید که شما به عنوان یک راهبر هستید که به نویسندگان محترم سایت آقایان منتظری و منتقم انرزی میدهید . دیدم آقای منتظری مدت ها مطلبی ندادند و یک باره در عرض دو هفته واقعا با نوشته هایشان اعجاز کردند نگو که تمامی این ها به پشتوانه روحیه شما بوده است. بدانید که بودن شما مهم است حداقل برای ما پس بدانید که باید باشید و بیش از پیش بتازید به امید موفقیت روزافزونتان

0+0-

شنبه 21 آبان 1390



>>>یاشار:

تولدتان مبارک.تو این سن و سال خیلی ضایع است با هم قهر باشید

0+0-

شنبه 21 آبان 1390



>>>M:

Salam, talalodetan mobarak , man hamishe ashegh site shoma hastam mataleb nabi darid omidvaram ke hamintor khob be pish beravid be in aghaye montazeri begin ke ro filmhaye khas zom nakone az hame filma benevise

0+0-

شنبه 21 آبان 1390



>>>ساسان:

تولدتان مبارک جناب فاضلی .سایت بسیار پویا و خوبی دارید .مخصوصا این اواخر که حجم مطالبتان زیاد شده است خیلی سایت عالی شده است+تالار گفتگوی خوبی هم سایت دارد.ولی درباره ی سریال وضعیت سفید من خیلی متنفر هستم از این سریال.اصلا معلوم نیست چی پیامی میخواهد به ببیننده بدهد.

1+0-

جمعه 20 آبان 1390




فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.