پرده سینما

گیشه‌های سرد، ستارگان كاغذی؛ گزارشی درباره دستمزد‌های نامتعارف سینمای ایران

پرده سینما







 

 

اعلام رقم دستمزد بازیگران در تمام دنیا امری عادی و طبیعی است؛ دقیقاً برخلاف کشور ما که اعلام دستمزد بازیگران، به‌مثابه افشای بخشی از زندگی شخصی آنها تلقی می‌شود و نمی‌توان خیلی شفاف درباره آن حرف زد. از طرف دیگر گردش مالی سینمای ایران و هزینه‌های جاری ساخت یک فیلم و البته در بسیاری از مواقع برنگشتن هزینه‌های ساخت فیلم، بحران‌های اقتصادی بسیاری در سینمای ایران ایجاد کرده است، اما بخش اعظمی از سینمای ایران با تفکر اینکه بازیگر چهره، عامل مؤثری بر فروش فیلم خواهد بود، پیش می‌روند و بسیاری از بازیگران مطرح سینمای ایران گاهی نیمی از بودجه یک فیلم را به خود اختصاص می‌دهند.

محمدمهدی عسگرپور، کارگردان و تهیه‌کننده سینمای ایران، مدتی قبل در گفت‌وگو با «شرق» درباره چگونگی روند سرمایه‌گذاری در سینمای ایران صحبت کرد و در بخشی از صحبت‌هایش گفت: «شرایط سرمایه‌گذاری یا تولید فیلم در سینمای ایران شکل عجیبی پیدا کرده است. مثل اینکه گاهی دو، سه بازیگر بیش از نیمی از بودجه فیلم را درخواست می‌کنند. این شرایط با کدام فرمول از تولید فیلم‌ سازگاری دارد؟ حالا کارگردانی بر سر حضور بازیگرانی مشخص در کارش اصرار دارد و رقم‌های آنها نیز به‌گونه‌ای است که با کل بودجه فیلم برابری می‌کند یا بازیگر دوسوم بودجه تولید فیلم را طلب می‌کند. در این شرایط شاید تهیه‌کننده برای تولید فیلمش دست به کارهای عجیب‌وغریبی بزند و از سرمایه‌گذار استفاده کند. حالا در این چرخه تولید تا اکران مگر یک فیلم چقدر می‌تواند فروش داشته باشد که پول همان یک بازیگر را از فروش فیلم در اکران دربیاورد؟»

دراین‌میان برخی تعامل‌نداشتن تهیه‌کنندگان سینما را دلیلی برای دستمزدهای نامتعارف بازیگران سینمای ایران می‌دانند. امیرحسین علم‌الهدی، دبیر اجرائی و دبیر شورای سیاست‌گذاری سینمای «هنر و تجربه» در این رابطه به «شرق» گفت: «ضریب سرمایه‌گذاری و هزینه‌های تولید در سینمای ایران بی‌جهت بالاست و در این شرایط تهیه‌کنندگان سینما روی بازیگران فیلم به جهت فروش حساب می‌کنند تا به‌واسطه حضور آنها مخاطب بیشتری را به سالن‌های سینما بکشانند. البته بسیاری از فیلم‌ها با داشتن بازیگران مطرح نتوانستند فروش خوبی داشته باشند و برخی دیگر از فیلم‌ها با نداشتن هنرپیشه‌های مطرح، فروش خوبی داشته‌اند». او ادامه می دهد: «تا زمانی که سازوکار صنعت بر سینمای ایران حاکم نباشد، چنین مسائل ناهمگونی در آن دیده می‌شود، اما از طرف دیگر بخش دیگری از دریافت دستمزدهای کلان از سوی بازیگران به تهیه‌کنندگان سینما مربوط می‌شود. هماهنگی‌نداشتن تهیه‌کنندگان سینما با یکدیگر باعث شده نتوانند به یک توافق اقتصادی برسند یا دست‌کم درباره دستمزد بازیگران به یک رقم تمام‌شده برسند و تا زمانی که تهیه‌کنندگان سینما نتوانند درباره حداقل مسائل مالی به توافق برسند، نمی‌توان قیمت‌ها را کنترل کرد». علم‌الهدی در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: «حتی ممکن است تهیه‌کننده‌ای رقم غیرمعقولی برای حضور یک بازیگر در فیلمش بپردازد، البته اغلب در این مراحل سرمایه‌گذارها وارد می‌شوند و دستمزد عوامل از این طریق پرداخت می‌شود؛ اما بحث دیگر مربوط به شبکه نمایش خانگی است كه به نسبت‌هایی تأثیرش را در سینما گذاشته است و به دلیل گردش مالی متفاوت شبکه نمایش خانگی، بسیاری از بازیگران رقم‌های بالایی را که در آن حوزه ردوبدل می‌شود، از پروژه‌های سینمایی نیز درخواست می‌کنند و بسیاری از تهیه‌کنندگان به دلیل اینکه بتوانند ضریب فروش فیلم را بالا ببرند، این رقم‌ها را پرداخت می‌کنند». او ادامه داد: «تصور می‌کنم در وهله اول این تهیه‌کنندگان سینمای ایران هستند که می‌توانند جلو بسیاری از رقم‌های نامتعارف را بگیرند. متأسفانه بخشی‌نگری بلای جان سینمای ایران شده است و بسیاری برای حفظ منافع خودشان دستمزدهایی پرداخت می‌کنند که در اشل سینمای ایران نمی‌توان از آن ‌دفاع‌ كرد».

چرخه اکران در سینمای ایران سال‌هاست به یک معادله حل‌نشده تبدیل شده است. از سویی تعداد سالن‌های محدود سینما به‌ازای انبوه فیلم‌هایی که در یک سال تولید می‌شوند و در صف طویل اکران قرار می‌گیرند و از سوی دیگر، نبود فضای مناسب تبلیغات آثار سینمایی برای آگاهی‌بخشیدن به مخاطبان، دست‌به‌دست هم می‌دهد تا عملا صاحبان آثار سینمایی نتوانند نسبت به فروش فیلم‌ها تصور دقیق‌تری داشته باشند. طبعا حضور ستارگان سینمای ایران و بازیگرانی که طرفداران بسیاری دارند حاشیه امن‌تری برای فروش آثار سینمایی فراهم می‌کنند، اما مدت‌هاست که مخاطبان سینمای ایران این معادله را بر‌هم زده‌اند و برخی از فیلم‌ها به‌واسطه فیلم‌نامه جذاب‌تر و روایتش، فروش بهتری داشته‌اند، از طرفی بسیاری از فیلم‌های ستارگان سینمای ایران نیز در گیشه شکست خورده است. در ادامه، نگاهی به برخی از آثار تولید و اکران سال ٩٤ داشتیم؛ فیلم‌هایی که به دلیل داشتن موقعیت کمدی که غالبا اقبال بیشتری از سمت مردم نسبت به آنها وجود داشته است، در اکران شرایط بهتری را به‌لحاظ فروش تجربه کرده‌اند. هرچند دراین‌میان حضور بازیگران مطرح سینما و البته تبلیغاتی که در زمان اکران داشته‌اند در فروششان مؤثر بوده است. از سوی دیگر در شرایط برابر تبلیغات و البته بازیگران چهره، برخی فیلم‌ها این موفقیت را تجربه نکرده‌اند و نتوانسته‌اند آن‌طور که باید، در اکران شرایط ایده‌آلی را تجربه کنند.

 

برگرفته از رورنامه «شرق»



 تاريخ ارسال: 1395/8/16
کلید واژه‌ها:

فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.