حراج انگشتر الماسی ‌٣٣ قیراطی از جواهرات الیزابت تیلور، هنرپیشه‌ی سرشناس و اسطوره‌ای هالیوود، و یک اثر نقاشی از ونسان ون گوگ بیش از ‌٥٠ میلیون دلار را برای موسسه‌ی الیزابت تیلور به ارمغان می‌آورد.

حراجی «كریستی» روز گذشته فهرست اشیا حراجی شعبه‌های نیویورک و لندن خود را اعلام كرد. در میان این اشیاء ارزشمند تعدادی از یك هزار قطعه جواهر، لباس‌های مارك‌دار و آثار هنری متعلق به این بازیگر برنده‌ی اسكار نیز به چشم می‌خورد.

تیلور ‌٧٩ ساله در ماه مارس امسال درگذشت. ستاره‌ی فیلم‌های كلئوپاترا، گربه روی شیروانی داغ و چه كسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد یک مجموعه‌دار كهنه‌كار جواهرآلات بود. الیزابت تیلور كه شش هفته قبل از مرگش به علت مشكلات قلبی به بیمارستان مراجعه كرده و مدتی هم بستری شده بود، در بیمارستان «سدارز سینای» لس آنجلس درگذشت.

مایكل ویلدینگ ـ پسر الیزابت تیلور ـ پس از مرگ مادرش از او به عنوان انسانی خارق‌العاده یاد كرد كه زندگی كامل و ایده‌آل و سرشار از عشق و احترام داشت.

الماسی ‌١٩/٣٣ قیراتی وی هدیه‌ای از سوی ریچارد برتون‌ - پنجمین همسر تیلور - بود كه وی دو بار با او ازدواج كرد. برتون این انگشتر الماس را در سال ‌١٩٦٨ به قیمت ‌٣٠٥ هزار دلار از حراجی «سابتی» نیویورک خریداری كرد. این قیمت بالا در آن زمان برای یك انگشتر یك ركوردشكنی محسوب می‌شد.

یكی دیگر از هدیه‌های برتون گردنبندی گلابی شكل با ‌٢٠٣ قطعه مروارید بود كه ارزش آن بین ‌٢ تا ‌٣ میلیون دلار پیش‌بینی شده است.

الیزابت تیلور دختر یك دلال هنری بود كه در سال ‌١٨٨٩ اثری از ون گوگ را خریداری كرد. وی این نقاشی را به قیمت ‌٩٢ هزار پوند از حراجی «سابتی» لندن خرید و به دخترش هدیه كرد.

پیش‌بینی می‌شود این شاهكار هنری بین ‌٥ تا ‌٧ میلیون پوند به حراج برود. حراجی «كریستی» ارزشمندترین نقاشی‌های تیلور را در حراجی آثار مدرن و امپرسیونیست خود در ‌٧ و ‌٨ فوریه ‌٢٠١٢ به فروش می‌رساند.

به گزارش اس.ام.اچ، لباس‌ها، لوازم آرایش،‌ یادگاری‌ها و وسایل تزیینی تیلور نیز از ‌١٤ تا ‌١٦ دسامبر در نیویورک به معرض فروش گذاشته می‌شوند.

الیزابت تیلور، بازیگر مشهور هالیوودی‌ و برنده‌ی دو جایزه‌ی اسكار، قرار بود بهمن ماه سال گذشته طی مراسمی كه در نیویورک برگزار می‌شود، به همراه بیل كلینتون، رییس جمهور اسبق آمریكا و دایان وی فورستبرگ، طراح، به پاس تلاش‌هایشان در زمینه‌ی تحقیقات روی بیماری ایدز جایزه‌ای دریافت كنند؛‌ اما به دلیل بیماری، او این رویداد را از دست داد و التون جان به نمایندگی از سوی او این افتخار را كسب كرد و پیغام او را در این مراسم خواند: «روح من آنجاست و در ادای احترام به مفتخرین و رهبران شگفت‌انگیز دیگر با شما همراه هستم. من از آن‌ها الهام گرفتم، با بصیرتشان دوباره زنده شدم و عشق و محبتشان باعث تشویق من شد. در عوض من عاشق همه‌شان هستم.»

بازیگر فیلم‌هایی چون گربه روی شیروانی داغ و مرغ دریایی در طول حیاتش با حضور در یك بنیاد خیریه برای حمایت و كمك به مبتلایان ایدز كمک جمع‌آوری می‌كرد. تیلور و همكارانش از سال ‌١٩٨٨ تاكنون توانسته‌ بودند بالغ بر ‌٢٥ میلیون دلار برای كمك به بیماران آلوده به ایدز جمع‌آوری كنند.

در سال ‌١٩٨٥ وقتی راک هادسن هنرپیشه مشهور سینما و یكی از نزدیک‌ترین دوستان تیلور در نبرد با این بیماری درگذشت، او با تاسیس و راه‌اندازی این بنیاد سعی كرد به نیازمندان مبتلا به این بیماری كمك كند. تیلور همچنین اعلام كرده بود، تا زمانی كه در قید حیات باشد به حمایت‌های خود از بیماران ایدزی ادامه خواهد داد.

الیزابت تیلور از مشهورترین بازیگران انگلیسی‌الاصل سینمای هالیوود بود. وی در بسیاری از ماندگارترین فیلم‌های كلاسیك سینمای آمریكا كه بعدها به دوران طلایی هالیوود مشهور شد به ایفای نقش پرداخته است. او در طول دوران بازیگری‌اش دوبار موفق به دریافت جایزه‌ی اسكار شد.

ون‌سان ویلم ون گوگ نقاش نامدار هلندی بود. هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی کامل به سر می‌برد، اما اکنون به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نقاشان امپرسیونیسم شناخته می‌شود.

ون گوک در سی‌ام مارس ‌١٨٥٣ در زوندرت در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. ون گوگ جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری، معلم و واعظ مذهبی گذراند. او اعتقاد دینی عمیقی داشت و مدتی در انگلستان و نیز در میان کارگران معادن زغال سنگ بلژیک به عنوان مبلغ غیرروحانی مسیحی فعالیت کرد. پس از مواجهه با آثار ژان فرانسوا میله عمیقا تحت تاثیر نقاشی‌های او و پیام اجتماعی آن‌ها قرار گرفت. در همین زمان بود که طراحی را به‌صورت جدی و حرفه‌ای شروع کرد.

برادر جوان‌ترش تئو که به خرید و فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت، بعدها باعث آشنایی او با نقاشان امپرسیونیست شد. او فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ‌١٨٨٠ و در سن ‌٢٧ سالگی شروع کرد. وی از آن‌جا که در سن ‌٣٧ سالگی درگذشت، در واقع تمام آثارش را در ‌١٠ سال آخر عمر کوتاه خویش آفرید که شامل ‌٩٠٠ نقاشی و ‌١١٠٠ طراحی می‌باشد. برخی از مشهورترین آن‌ها در دو سال پایانی عمرش کشیده شده‌اند. او تنها در دو ماه پایانی عمرش ‌٩٠ نقاشی از خود برجای گذاشت.

ون گوگ در ابتدا از رنگ‌های تیره و محزون استفاده می‌کرد تا این‌که در پاریس با امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم آشنا شد و این آشنایی پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.

ون گوگ شیفته‌ی نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقه‌ی کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتاب‌گردان بود. مجموعه‌ی «گل‌های آفتابگردان» او که تعدادی از آن‌ها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز محسوب می‌شوند، شامل ‌١١ اثر می‌باشد. خودنگاره‌ها و «شب‌ پرستاره»‌ی وی از دیگر نقاشی‌های برجسته‌ی او محسوب می‌شوند.

در سال ‌١٨٩٠ به دکتر گاشه، روانشناسی که از او پرتره‌ای نیز کشیده ‌است، مراجعه کرد. پیسارو این دکتر را به او معرفی کرده بود. اولین برداشت ون گوگ از گاشه این بود که دکتر خودش از او بیمارتر است. روز به روز فرورفتگی و افسردگی ون گوگ عمیق‌تر می‌شد. سرانجام او در بیست‌ و نهم جولای ‌١٨٩٠ در سن ‌٣٧ سالگی در میان کشتزارها، گلوله‌ای در سینه‌ی خود خالی کرد و روز بعد در مهمان‌سرای «روو» درگذشت.

ون‌سان آخرین احساسش را به برادر خود، که قبل از مرگش بر بالین وی آمده بود، این‌گونه بیان کرد: غم برای همیشه باقی خواهد ماند. شش ماه بعد تئو نیز درگذشت.

فیلم‌های داستانی و مستند زیادی درباره‌ی ون‌گوگ و آثارش ساخته شده است.

گل‌های آفتابگردان، صندلی خالی، شب‌های پر ستاره، درختان سرو و بعضی پرتره‌هایش به صورت تصاویر چاپی، شهرت جهانی دارند و در بسیاری از اتاق‌های ساده‌ی مردم عادی نیز دیده می‌شوند. این دقیقا همان چیزی است که ون گوگ می‌خواست. او دوست داشت تابلوهایش تاثیر مستقیم و قوی چاپ‌نقش‌های رنگی ژاپنی را داشته باشند که بسیار تحسینشان می‌کرد. آرزو داشت هنر صاف و ساده‌ای بیافریند که نه تنها هنرشناسان متمول را خوش بیاید، که مایه‌ی شعف و تسلای خاطر همه‌ی انسان‌ها باشد.

پس از مرگ ون گوگ، تابوتش را پر از گل‌های آفتابگردان کردند.

منبع: ایسنا