تهیه کنندگان سینمای ایران دوباره در وضعیت سه گانه گذشته خویش قرار گرفتند.

یک مقام آگاه اعلام کرد گروه مجمع تهیه کنندگان مستقل که سال گذشته بر سر اختلاف و تشتت آرا میان گروه های سه گانه تهیه کنندگان (کانون، اتحادیه و مجمع فیلمسازان) به رهبری سینماگرانی چون امیرحسین شریفی و منیژه حکمت شکل گرفت، طبق صحبت های صورت گرفته در شورای عالی تهیه کنندگان، منحل و اعضای آن در زیر مجموعه های شورای عالی قرار گرفتند،تا تهیه کنندگان همچنان مصرانه بر «تریلوژی» تهیه کنندگان تاکید داشته باشند.

در حالی که پس از خروج تهیه کنندگان از مجموعه خانه سینما و از دست دادن کرسی ثابت این گروه در هیات مدیره خانه سینما، قدیمی ترین صنف سینمای ایران،یعنی اتحادیه تهیه کنندگان و توزیع کنندگان سینمای ایران، به دو گروه «کانون تهیه کنندگان سینمای ایران» و «اتحادیه تهیه کنندگان»، تقسیم شد، کسی به این نکته فکر نمی کرد، روزی یکی از قدرتمند ترین بخش های سینمای ایران به نحیف ترین بخش صنفی تبدیل شود. درست بعد از این تقسیم اولیه بود که گروه کارگردانان تهیه کننده نیز برای خود جایگاه مستقل و جدایی را خواستار شدند و درگیری ها وارد مرحله تازه ای شود تا «تریلوژی» تهی کنندگان سینمای ایران تکمیل شود. هر چند که با دخالت معاونت امور سینمایی این سه گروه به ظاهر در زیر مجموعه شورای عالی تهیه کنندگان قرار گرفتند، اما در عمل هیچکدام دیگری را در مناسبات صنفی به رسمیت نشناختند. و تاکید بر منافع شخصی آنان را با گروه چهارمی نیز مواجه کرد که مدعی بود جریان تولید را به صورت خصوصی و نه وابسته به دولت پیگیری می کند.

نحیف شدن مناسبات صنفی تهی کنندگان در جریان سینمای ایران به حدی بود که حتی یک نماینده از آنان در گروه اعزامی سینمای ایران به هالیوود قرار نگرفت و سینمای ایران بدون تهیه کننده عازم مهمترین و بزرگترین مرکز تولیدکننده فیلم، هالیوود سفر کند!

باید دید اجماع نظری تهیه کنندگان-حتی به شکل حداقلی آن- آیا می تواند جریان سرمایه گذار سینمای ایران را دوباره به جریانی قدرتمند در مناسبات صنفی تبدیل کند یا این که دوباره باید منتظر ماند تا تهیه کنندگان ده گانه خود را عرضه کنند!