پرده سینما
مجموعهای از عکسها و نامههای شخصی متعلق به آندری تارکوفسکی، کارگردان نامدار سینمای روسیه و جهان حراج خواهند شد.
به گزارش ایسنا، حراجی ساتبی قصد دارد، مجموعه بزرگی از عکسها، نامهها و فیلمهای ویدئویی متعلق به «آندری تارکوفسکی»، کارگردان نابغه روس را به فروش برساند.
این مجموعه شامل نامهای میشود که تارکوفسکی پس از ممنوع اعلام شدن نمایش فیلمش درباره نقش سرشناس روس آندری روبلیو» به رهبر شوروی سابق لئونید برژنف نوشت.
تارکوفسکی یکی از 100 کارگردان بزرگ تاریخ سینما است که اینگمار برگمان، کارگردان افسانهای سینمای جهان زمانی در توصیفش گفت: «او برای من بزرگترین کارگردان سینماست که زبان جدیدی اختراع کرد و به ماهیت فیلم وفادار است.»
تارکوفسکی بهغیر از دو فیلم آخرش، تمامی آثارش را در روسیه ساخت که اکثراً مضامین متافیزیک و در رابطه با مسیحیت هستند. او نخستین فیلم بلندش را در سال 1962 باعنوان کودکی ایوان ساخت. تارکوفسکی با این فیلم به شهرت جهانی رسید و پانزده جایزه از جمله شیر طلای ونیز را کسب کرد.
در سال 1965، او با ساخت فیلم زندگی آندری روبلف که درباره نقاش بزرگ قرن پانزدهم روسیه بود، موفقیتهایش را ادامه داد، هرچند مقامات شوروی سابق حساسیتهایی را نسبت به آن نشان دادند. با این وجود تارکوفسکی توانست با این فیلم، جایزه فدراسیون بینالمللی منتقدین فیلم را در سال 1969 از جشنواره کن کسب کند.
در سال 1972 تارکوفسکی ساخت فیلم جدیدش با نام سولاریس را به پایان رساند. این فیلم که اثری اقتباسی از یک رمان بود، در سال 1968 به جشنواره کن راه یافت و توانست جایزه بزرگ هیأتداوران و جایزه فیپرشی را به خود اختصاص دهد.
تارکوفسکی در سال 1974 فیلم آینه را که شرححال خودش از دوران کودکی و تجسم برخی سرودههای پدرش بود ساخت که بازهم با مخالفتهای مقامات شوروی سابق همراه شد.
وی در سال 1976 نمایشنامه هملت را در مسکو کارگردانی کرد و پس از آن آماده ساخت فیلم استاکر شد که آخرین فیلمی بود که او در داخل شوروی کارگردانی میکرد. ساخت این فیلم به علت حمله قلبی تارکوفسکی تا سال 1979 انجام نشد. پس از ارایهی این فیلم به جشنواره کن، تارکوفسکی جایزه بهترین فیلم معنوی را از این رویداد سینمایی کسب کرد.
تارکوفسکی در سفری که در سال 1979 به ایتالیا داشت، مستند سفر در زمان را ساخت و در سفر بعدیاش که سال بعد به ایتالیا داشت، نگارش فیلمنامه نوستالژیا را به پایان رساند و با وجود برخی مشکلات مالی، ساخت این فیلم را در سال 1983 به پایان رساند و در جشنواره کن توانست جایزه بزرگ هیأتداوران، جایزه فیپرشی و جایزه بهترین فیلم معنوی را بهدست آورد تا افتخارات سینمایی خود را کامل کند.
پس از آنکه مقامات شوروی سابق مانع از آن شدند که نخل طلای کن در آن سال به نوستالژیا برسد، تارکوفسکی مصمم شد که دیگر در شوروی فیلم نسازد. وی در سال 1985 با وجود ابتلا به سرطان، ساخت فیلم جدیدش با نام ایثار را در سوئد به پایان رساند و در حضوری دوباره در جشنواره کن، جایزه بهترین فیلم معنوی و جایزه فدراسیون بینالمللی منتقدین فیلم را کسب کرد. اما تارکوفسکی بهعلت بیماری قادر به حضور در مراسم اعطای جوایز نبود.
آندری تارکوفسکی روز بیستوهشتم دسامبر 1986 در سن 54 سالگی در پاریس درگذشت و روز سوم ژانویه 1987 در آرامگاهی در پاریس به خاک سپرده شد. وی اگرچه تنها هفت فیلم بلند ساخت، اما کارنامه سینماییاش سرشار از جوایز و افتخارات سینمایی است که کسب 9 جایزه از جشنواره کن، جایزه بافتا بهترین فیلم خارجی (ایثار- 1988) و شیر طلای ونیز تنها بخشی از کارنامه اوست.
انتشار مقالات سایت "پرده سینما" در سایر پایگاه های اینترنتی ممنوع است. |
|