با توجه به اینکه ایران ریاست کشورهای عضو جنبش عدم تعهد را  دارد، جشنواره فجر می تواند از این پتانسیل برای معرفی فرهنگ و فیلم های خود به این کشورها استفاده کند.

به گزارش سایت پرده سینما و اعلام روابط عمومی سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و شکل گیری سینمای پس از انقلاب، به فاصله چند سال، جشنواره فیلم فجر نیز شکل گرفت. در ابتدا بخش بین الملل جشنواره به گونه ای اداره می شد که فیلم های مطرح و کلاسیک سینمای جهان که در کشور قابل پخش بود با کمی سانسور به پرده سینماها می آمد و صف های طولانی برای دیدن فیلم ها در دهه 60 جلوی سالن های نمایش دهنده از جمله سینما آزادی وعصرجدید ایجاد می شد. در آن موقعیت زمانی، فروش بلیت فیلم های بخش بین الملل جشنواره فجربه بازار سیاه می رسد و مورد علاقه و پسند مخاطب بود تا جایی که علاقه و میل مخاطب بیش از آنکه به سینمای ملی گرایش داشته باشد، بیشتر به سمت سینمای بین الملل و فیلم های این بخش می ‌رود. پس از گذشت زمانی اندک و با پیشرفت تکنولوژی، کم کم فیلم های روز جهان در اختیار مخاطب به انحاء مختلف قرار گرفت و دیگر رغبتی به دیدن آثار بخش بین الملل از سوی مخاطب وجود نداشت، حتی زمانی که فیلم های پرفروش و روز دنیا هم در جشنواره به نمایش درآمد، بازهم استقبال مناسبی از فیلم ها صورت نگرفت.

درطول این سال ها متاسفانه آن طور که شایسته و بایسته است در حوزه بین الملل جشنواره فیلم فجر اتفاق جالب توجهی نیفتاده است؛ این درحالی است که جشنواره فیلم فجر به دلیل ماهیت و رویکردش پتانسیل جذب فیلم هایی را دارد که در راستای اهداف و رویکرد جشنواره فیلم فجر هستند و می توانند فیلمسازان مستقل  با نگاه ضد امپریالیستی و ضد صهیونیستی را با خود همراه کند و این جشنواره محمل خوبی برای فیلمسازان خلاق و مستقل باشد. جشنواره فجر در کشوری برگزار می شود که آرمان های انقلابی و ضد نظام سلطه دارد و می تواند محملی برای  معرفی و گردهم آوردن فیلمسازان مستقل جهان باشد، فیلمسازانی که هم نظر با آرمان های انقلابی ما هستند و می توانند در ارایه پیام ما به جهانیان موفق عمل کنند را باید در این جشنواره گرد هم آورد.

این بخش از جشنواره فجر می تواند محل عرضه فیلم‌های فیلمسازانی باشد که فرصت حضور در جشنواره‌هایی چون برلین، کن و سن سباستین و... را ندارند. این بخش از جشنواره می تواند‌ محل شکوفایی‌ استعدادهایی باشد که جشنواره‌های غربی اجازه رشد به آن‌ها نمی دهند زیرا این دسته از فیلمسازان بر علیه نظام سلطه در جهان فیلم می سازند و این آرمان را در فیلم هایشان به بهترین نحو به مخاطب انتقال می دهند، اما در سالهای اخیر به این امر توجه دقیق و جدی از سوی برگزار کنندگان صورت نگرفت، درحالی که مدیران می توانستند به گونه ای در این بخش هدف گذاری کنند که در جهان به این بخش نگاه خاصی صورت گیرد و جشنواره فجر‌ به فیلمسازان با نگاه مستقل و ضد سلطه اینگونه  معرفی شود تا بتوانیم بعد از چند سال و‌ هدفگذاری مشخص فیلمسازانی با این نگاه را دور هم جمع کنیم و به اهداف خود که انتقال پیام نظام ضد سلطه است، موفق عمل کنیم.

 اولین قدم ها در جشنواره سی و یکم دیده می شود، در این جشنواره 30 کشور عضو جنبش غیرمتعهدها فیلم ارایه داده اند که اتفاقی بسیار خوشایند است. همچنین ایجاد اتحادیه فیلمسازان کشورهای عضو جنبش عدم تعهد باعث می شود تا با توجه به دیدگاه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مشترکی که میان کشورها وجود دارد، بستری مناسب برای فعالیت های مشترک در زمینه تبادل اطلاعات و تجارب سینمایی، تولیدات مشترک و همکاری های مختلف از جمله آموزشی ، فرهنگی و... فراهم شود.

این نوع نگاه و تغییر هدفگذاری در بخش بین الملل پروسه ای زمانبر خواهد بود اما باید پایه گذاری و در سالهای آتی ادامه یابد. کشورما در حال حاضر به مدت سه سال ریاست جنبش کشورهای غیرمتعهد  را عهده دار است و این فرصت بسیار خوبی است تا تعاملات جدی با کشورهای اسلامی و غیرمتعهد صورت گیرد تا بتوانیم آثار یکدیگر را در کشورها حمایت و عرضه کنیم ومردم این کشورها بتوانند از طریق سینما با اندیشه یکدیگر خصوصا کشورهای اسلامی آشنا شوند. برای رسیدن به این مهم  بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر می تواند درست و موفق عمل کند تا به آنچه اهداف برگزاری جشنواره فیلم فجر که همان تاثیرگذاری در کشورهای مختلف از جمله کشورهای همسایه و ترویج آرمان های انقلاب است، دست یابیم.