پیمان عباسینیا
هر پنجشنبه، طعم سینما را در پرده سینما بچشید!
با طعم سینما، سینما را از دریچه ای تازه ببینید!
نقد و بررسی فیلمهای مهم تاریخ سینما در طعم سینما
The Story of Adele H
عنوان فیلم به فرانسوی: L'Histoire d'Adèle H
كارگردان: فرانسوا تروفو
فيلمنامه: فرانسوا تروفو، ژان گروئو، سوزان شیفمان و فرانسز ورنر گیله
بازيگران: ایزابل آجانی، بروس رابینسون، سیلویا ماریو و...
محصول: فرانسه، ۱۹۷۵
زبان: فرانسوی و انگلیسی
مدت: ۹۴ دقیقه
گونه: زندگینامهای، درام
جوایز مهم: کاندیدای اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن
■ طعم سینما - شمارهی ۳۶: سرگذشت آدل ﻫ. (The Story of Adele H)
سرگذشت آدل ﻫ. از جمله فیلمهایی است که -بهویژه در اولین مواجهه- بیشتر عاطفه و احساس آدمی را برمیانگیزد تا فکر و منطق. آدل (با بازی ایزابل آجانی) -پنجمین فرزند و دومین دختر ویکتور هوگوی بزرگ- وارد بندر هالیفاکسِ کانادا میشود. او دلباختهی آلبرت پینسون (با بازی بروس رابینسون)، افسر ارتش بریتانیاست و با سودای وصال او، اقیانوس را پیموده. آلبرت اما آدل را دیگر نمیخواهد و این عاشق پرشور را بیرحمانه پس میزند... سرگذشت آدل ﻫ. قصهی پرغصهی عشق بیفرجام آدل هوگو و فیلمِ دلیِ عالیجناب فرانسوا تروفو است.
هرکدام از فیلمهای تروفو مثل کلاس درسی برای فهم هرچه بهتر سینما هستند. پرجاذبهترین کلاسهای دنیا! آنقدر جذاب که بهسهولت مجاب میشویم رنج تحمل زبان فرانسوی را به جان بخریم! سرگذشت آدل ﻫ. از خیل فیلمهای یکبار مصرفی نیست که با ظاهر شدن تیتراژ، برای تماشاگر تمام شود؛ فیلمی برای تهنشین شدن در ذهن است. مخاطب با سرنوشت آدل درگیر میشود، به آن فکر میکند و حتی شاید ترغیب شود دربارهی آدل هوگو، پدر پرآوازهاش و بزنگاه خاص تاریخیِ فرانسه بیشتر بداند؛ این است قدرت سینما و هنر آقای تروفو!
سرگذشت آدل ﻫ. صاحب بازیهایی عالی است. ایزابل آجانی که بهاصطلاح "اصلِ جنس" است! کاملاً در هیبت آدل قبولاش میکنید. بهخصوص اگر پیشتر، فیلم برجستهی دیگری از او ندیده باشید، سرگذشت آدل ﻫ. کافی است که تا ابد آجانی را دختر ویکتور هوگو خطاب کنید! آدلِ فیلم تا آن اندازه باورپذیر از کار درآمده است که خود آدل هوگو هم اگر زنده شود و اعتراض کند که: «من اینشکلی نبودهام» محال است تره برای ادعایش خُرد کنیم! ایزابل در اوج جوانی، در ۲۰ سالگی، انرژیِ بیحدوُحصری صرف آدلِ پرجنبوُجوش و دلداده میکند؛ نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن، کمترین ارمغانی بود که میتوانست نصیب آجانی شود.
با وجود عیاشی، بیآبرویی و بیوفاییِ ذاتی محبوب آدل و سروُسر داشتناش با زنان متعدد، از آنجا که آقای تروفو به خود و سینمای آرمانیاش تعهد دارد، فیلم را مبدل به آلبومی رنگارنگ از هرزگیهای آلبرت پینسون نکرده است. چنین مضمونی در دست کارگردانی با بهرهی هوشی و شناخت سینمایی پایینتر -و صدالبته میزانْ شیشهخُردهی بالاتر!- بهسادگی تبدیل به نمایشی پرزرقوُبرق، احیاناً سانتیمانتال و ملالآور از بیبندوُباریهای قشر خاصی از مردمان قرن نوزدهم میشد.
فرانسوا تروفو در سرگذشت آدل ﻫ. بههیچوجه اهل پرگویی نیست؛ او سعی کرده بدون شاخوُبرگ اضافی دادن به اصل داستان -که اتفاقاً بهراحتی مقدور هم بوده است- مصائب آدل هوگو را تعریف کند. سرگذشت آدل ﻫ. -با احتساب تیتراژ ابتدایی و انتهایی- ۹۴ دقیقه بیشتر نیست؛ [۱] تروفو دقیقاً همانجا که حس میکند حقّ مطلب را دربارهی آدل و زندگیاش ادا کرده است، فیلم را به پایان میرساند. تروفو در سرگذشت آدل ﻫ. یک حضور هیچکاکی هم از خود به یادگار گذاشته است؛ آدل او را -از پشت سر- با محبوب جفاکارش، آلبرت اشتباه میگیرد.
مشخص است که مسئلهی آدل برای تروفو مهم بوده و درگیرش شده، نشان به آن نشان که فیلم بهنحوی با آدل همدلی میکند که اگر کسی از فکرش بگذرد سرگذشت آدل ﻫ. را یک زن ساخته، نباید چندان بر او خُرده گرفت! البته همراهی فرانسوا تروفو با آدل هوگو، بدون شعارزدگی و به راه انداختن جنگ صلیبی علیه تمامی عناصر ذکور جهان بشریت است! سرگذشت آدل ﻫ. ربطی به فیلمهای فمینیستی ندارد.
چنانچه طبق نظریهی فرانمایی، [۲] قبول داشته باشیم که آثار هنری خواهناخواه بازتابدهندهی مکنونات قلبی و روحیات پدیدآورندگانشان هستند؛ این فیلم، نمونهی خوبی است برای تأکید بر سلامت نفس آقای تروفو. سرگذشت آدل ﻫ. -همانطور که در سطور قبلی هم اشارهای داشتم- فیلم سالمی است و مبرا از هرگونه اتهام آلودگی به نفسانیات.
از لحظات بهیادماندنی فیلم یکی آنجاست که در نوانخانه، وقتی پیرزنی فقیر، قصد سرک کشیدن به چمدانِ پر از کاغذ آدل را دارد؛ دختر بو میبرد، با ملاحت مخصوصی از تخت سُر میخورد، چمدان را مهربانانه به آغوش میکشد و میگوید: «بهش دست نزن! اين کتاب منه...» (نقل به مضمون)
شیوهی تروفو برای روایت داستان زندگی آدل را میشود مینیمالیستی توصیف کرد چرا که از حشو و زوائد خالی است. بهعنوان مثال، تنها از خلال اشارات جستهگریختهی آدل هنگام کابوسهای شبانهاش، بهشکلی موجز پی میبریم که یکی از دلایل جذب شدن آدل به سوی فرد نالایقی چون آلبرت، کمتوجهی پدر و خانواده نسبت به او بوده است؛ توجه و مهری که -همگی- نصیب زنده و مُردهی لئوپولدین، خواهر بزرگ و جوانمرگ شدهی آدل میکردهاند. تروفو روی هیچ موردی، تأکیدِ گلدرشت نمیکند بلکه گویی درصدد است تا بهآرامی قطعههای پازل شخصیت آدل را به دست بیننده دهد تا او خود کنارِ یکدیگر بچیندشان.
علیرغم اینکه پشت دوربین، یکی از اسطورههای سینما، نستور آلمندروس قرار داشته است اما فیلمبرداریِ سرگذشت آدل ﻫ. به چشم نمیآید. انگار که هیچ فیلمبرداریای در کار نیست و ما با چشمهای خودمان، بیواسطه نظارهگرِ تلخکامیهای آدل هستیم. این به چشم نیامدنْ علیالخصوص در فرازهایی از فیلم که آدل را در میان جمع داریم، برجستهتر است؛ بهیاد بیاورید پلانهای پرسه زدن آدل در کوچههای خاکوُخلیِ باربادوس را. راز اسطوره شدن آلمندروس شاید در همین تواناییِ به رخ نکشیدنِ دوربیناش باشد. نستور آلمندروس را در کنار گرگ تولند، سون نیکویست و کنراد هال از برجستهترین فیلمبرداران تاریخ سینما میدانم.
تروفو و آلمندروس قصد نداشتهاند فیلم شیک و تروُتمیزی بسازند. تروفو سعی کرده است سرگذشت آدل ﻫ. را طوری به تصویر بکشد که پیش از هر چیز به حالوُهوای عکسهای باقیمانده از اواخر سدهی نوزدهم میلادی نزدیک باشد. سرگذشت آدل ﻫ. روان و بیلکنت، یکنفس پیش میرود بهگونهایکه از گذشت زمان غافل میشویم. در این فیلم، "زندگی" جریان دارد. فرانسوا تروفو در سرگذشت آدل ﻫ. داستانگوی قابلی است؛ مخاطباش را خسته نمیکند... آقای تروفو عمرش را برای سینما گذاشت؛ شما حاضر نیستید یک ساعت و نیم از وقتتان را صرف سرگذشت آدل ﻫ. کنید؟!
پیمان عباسی نیا
پنجشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۳
[۱]: در ویکیپدیای انگلیسی آمده که سرگذشت آدل ﻫ. ۱۱۰ دقیقه است و در سایت IMDb درج شده ۹۶ دقیقه، اما نسخهی نگارنده، بهطور دقیق یک ساعت و ۳۳ دقیقه و ۳۹ ثانیه است؛ الله اعلم!
[۲]: یکی از نگرشهای موجود دربارهی هنر، نظریهی فرانمایی (Expressionism) است. این نگرش، هنر را یک نوع فرافکنی و بازتاب عواطف، احساسات و امیال درونی هنرمند میداند، که این ابراز احساسات و شور درونی با رسانهها و ابزار متفاوت رخ مینماید. تی. اس. الیوت شاعر و منتقد انگلیسی، هنرمند را بیانگر عواطف میپنداشت (رجوع کنید به: کتاب "مبانی فلسفهی هنر"، نوشتهی آن شپرد، برگردان علی رامین، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی).
برای مطالعهی شمارههای دیگر، میتوانید لینک زیر را کلیک کنید:
■ نگاهی به فیلمهای برتر تاریخ سینما در صفحهی "طعم سینما"
انتشار مقالات سایت "پرده سینما" در سایر پایگاه های اینترنتی ممنوع است. |
|