هر وقت که مصاحبه ای از کوئنتین تارانتینو را بخوانید قطعا درباره چند فیلم قدیمی از سینمای حاشیه از او یاد می گیرید که حتی اسم آنها هم به گوشتان نخورده است و بعد دوست دارید که آنها را ببینید. او با تمام وجود از سینمای دهه 70 تأثیر گرفته و بالاخره به طور مستقیم در «گرایندهاوس» به سراغ این سبک رفته است. در نتیجه او فیلم ضد مرگ و دوست نزدیکش رابرت رودریگز فیلم سیاره وحشت را ساختند. ضد مرگ تلفیقی از یک فیلم جاده ای و اسلشر است که کرت راسل نقش بدلکاری به نام مایک را بازی می کند که از ماشین هالیوودیش برای کشتن دخترها زیبا استفاده می کند. رودریگز از هم نسخه ای از فیلم های دلخراش را به صورت ساختگی با هنر خودش به وجود آورد. می رسیم به نقطه نظرهای تارانتینو درباره فیلم هایش:

کریو آنلاین: به نظر می رسد که تو و رودریگز برخلاف بقیه فیلمسازها هستید! خیلی خوب با هم کار می کنید؟

تارانتینو: خب، واقعا این خنده دار است. همه از ما می پرسند چرا شما اینقدر با هم جورید؟ آیا این به خاطر این است که هر کدام شما فیلمساز بزرگی هستید؟ آیا به خاطر این است که هر دو شما در یک زمان با هم سر کار می آیید؟ و از این قبیل. خب، بله این یک علاقه ذاتی بین ماست. به هر حال این را بگویم که، حتی اگر ما یک فیلم هم نساخته بودیم و بعدش هم دیگر را ملاقات می کردیم باز هم می خواستیم با هم دوست باشیم. اگر من در یک ویدئوکلوپ کار می کردم و رابرت هم مشتریم بود باز هم با هم جور می شدیم. اگر در مدرسه ابتدایی هم با هم بودیم من امیدوار بودم یکی مثل رابرت را پیدا کنم. در واقع من و او به همدیگر و اثر همدیگر احترام می گذاریم و از یکدیگر به شگفت می آییم. من رویایی مثل این را همیشه برای جامعه هنری می خوام.

کریو آنلاین : چطور تصمیم گرفتید که کدام فیلم، اول نمایش داده بشود؟

تارانتینو: ما واقعا درباره این موضوع زیاد فکر نکردیم مثل این بود که آسان ترین راه را برویم. فکر نمی کنم که می خواستم یک چیز عجیب را زیر میکروسکوپ آنالیز کنم. شاید هم به خاطر اینکه فیلم رابرت یک جرقه بود اول آن را گذاشتیم.

کریو آنلاین : آیا فکر نمی کنید با علاقه ای ک شما به دیدن فیلمهای قدیمی داشته اید، در هنگام ساختن فیلم با مشکل مواجه شوید؟

تارانتینو : این یکی از سرگرمی های ماست و به ما شور خاصی می بخشد. ما صرفاً از آن لذت می بردیم. در همین فیلم زمانی که راسل در نقش «مایک دیوونه» بازی در می آورد، یا سکانس برخورد فیلم، همه ما را به وجد می آمدیم. از طرف دیگر کار فیلمبردار فیلم با دوربین واقعا خوب بود. با یک سپر رفت بالای دیوار و صحنه شاخ به شاخ شدن را فوکوس کشی کرد. این صحنه در یک لحظه رخ می داد و ما هم می خواستیم از چند نما آن را نشان بدیم ... وای عجب چیزی بود این لعنتی!

کریو آنلاین : نظرت در مورد آن قسمت از فیلمت که تعکیس رخ می دهد و دخترهایی که تحت تعقیب کرت راسل بوده اند، او را تعقیب می کنند چیست؟

تارانتینو :  فکر نکنید من با این کار خارج از سبک و سیاق کار کرده ام. ضد مرگ قرار است یک نوع فیلم رده پایین (B-Movie) باشد.اگر شما به تماشای یک فیلم کنگ فو هنک کنگی دهه هشتادی بروید، یا حتی اصلا یک فیلم رزمی ژاپنی، این نوع انتقام گیری کاراکترهای زن را هم می بینید. در این فیلمهاست که زنها می توانند هر کاری بکنند. ولی در فیلم های هالیوودی اینطور نیست. در ساختار فیلم هم از سبک فیلم های اسلشر استفاده کردم مخصوصا تعقیب و گریز آخر که دخترها حساب مایک را می رسند.

کریو آنلاین : ژانرت رو چطور انتخاب می کنی؟

تارانتینو : اوه این مسخرست که فکر کنید من اصلا به یک سبک یا ژانر خاصی فکر کنم. معمولا تمرکزم روی مشتقات و زیرمجموعه هاییست که از دل ژانرها بیرون می آیند. اجازه بدهید برای شما یک نمونه بیاورم. شاید خیلی ها بخواهند فیلم رابرت را یک فیلم «زامبی» بنامند. فیلم «زامبی» خودش یک زیر مجموعه از ژانر وحشت یا سینمای مصطلح به «اکسپولیشن» است. (سینمای کم هزینه ای که اوج آن در دهه 1970 بود و در وهله اول به به خواسته های تماشاگران فکر می کرد. تارانتینو و رابرت رودریگز بسیار تحت تأثیر این سینما بوده اند)

کریو آنلاین : چه زمانی سراغ پروژه حرامزاده های بی آبرو یا «برادران وگا» رفتی؟

تارانتینو : درباره برادران وگا چیزی نمی دانم که کی سراغش خواهم رفت. اینطور بگویم که من این را نوشتم و کنار گذاشتم. قرار بود حرامزاده های بی آبرو را بعدا کار کنم ولی اول ساختمش. آن پروژه هم به قوت خودش باقی است. شاید دوباره به جریانش بندازم .

کریو آنلاین : تو جشنواره برگزار می کنی، و در توزیع و پخش فیلم ها نقش داری. فکر می کنی مردم دیگر چه چیزی را باید از نبوغ تو انتظار داشته باشند؟

تارانتینو : درست است. وقتی من به یک دی وی دی فروشی می روم کلی عنوان دور تا دورم را گرفته که درباره همه آنها چیزایی را شنیده ام. ولی شاید همه آنها را در اختیار نداشته باشم. وقتی فیلم های ایتالیایی قدیمی را در سالن های سینمای آمریکا نگاه می کردم به طور معمول از آنها 10، 15 یا شایدم 20 دقیقه حذف می شد. اما حالا  دی وی دی آنها به صورت کامل الآن در اختیار همه هست. محال بود از یک فیلم اکسپلویتیشن ولو یک لحظه ای حذف نشود. کار بعدی که در نظر دارم انجام دهم در مورد گرایندهاوس هاست که شخصاً عاشقشان هستم و  تصمیم دارم فیلم های منتخب خودم را از سینمای اکسپلویتیشن از اواخر دهه 60 تا دهه 70 انتخاب کنم و با یک عنوان خاص در یک بسته کامل به سینما دوستان بدهم. و یا تلاش کنم اکرانش را به صورت کامل قانونی کنم.

کریو آنلاین : آیا تو فکر می کنی فقط چند تا فیلم را ندیده ای؟

تارانتینو (با نیشخندی روی لب): یک جفتش را .. خیلی کم هستند.  بله! کم هستند. شاید چهار تا.

کریو آنلاین : وقتی تو فیلم های کم هزینه را به مردم معرفی می کنی بعضی ممکن است خیلی خوششان بیاد و یک سری دیگه بگویند «اون چی فکر می کنه؟» چه دلیلی برای آنها می آوری؟

تارانتینو : خب، می دانید، آدم ها ی مختلف، موقعیت های مختلف دارند. و اگر بخواهید به حرف این و آن توجه کنید دلسرد خواهید شد. ممکن است مردم بگویند «آیا تو فکر می کنی جوانترها که تجربه هایی این چنینی ندارند حاضر هستند از این قبیل چیزها ببینند؟» اما تو لازم نیست این را بپذیری. اگر تو بخواهی به این چیزها گوش بدهی در واقع باید کارکردن را کنار بگذاری. اما چیزی که واقعا فهمیدم اتفاقی بود که رابرت رقمش زد. ال ماریاچی  که از وسترن اسپاگتی گرفته شده بود ارتباطی خوبی با همه نسل ها برقرار کرد. یا خود بیل را بکش من که از فیلم های کونگ فویی گرفته شده بود، نشان دادند که مردم با این عناوین ارتباط برقرار کرده اند و ممکن است به دنبال منبع اصلی آنها بروند .

کریو آنلاین : از بیل را بکش صحبت کن که پایان دیگری دارد؟

تارانتینو :  ممکن است تا تا پایان سال خبری درباره این فیلم را اعلام کنم.

(طی چند هفته پیش کوئنتین تارانتینو به رسانه های مختلف اعلام کرد که بیل را بکش3 را در 2014 روی پرده خواهد فرستاد.)

کریو آنلاین : شما چطور کارگردان های تریلرهای دروغین تان را انتخاب می کنید؟Fake) Trailer تریلری است که گاهی اوقات برای Double Feature ها استفاده می شود که برنامه آینده همان سالن را نشان می دهد. اما بعداً بینندگان متوجه می شوند که حقه ای بیش نبوده است! رودریگز برای فرشته انتقام جو ساخته ادوارد یانگ یک آهنگ ساخت و در عوض او هم که در کلیپ سازی متبحر است برای گرایندهاوس یک تریلر دروغین ساخت. در کنار همین تریلر های دروغی با ابتکاری جالب رودریگز تریلر ساطور را ساخت که پس از دو سال به حقیقت پیوست و منجر به ساخته شدن فیلم ساطور گردید.)

تارانتینو: در پایان کار از آنجا که رابرت ایده ساطور  را در ذهن داشت، آن را برام تعریف کرد. از طرفی در منزلم چند کار از دوستان مان الی راث و ادگار رایت داشتم. "بذار ساطور رو بهت نشون بدم .. واقعا عالیه" . راب زامبی برای یک تریلر جالب دیگر کار می کرد. خب او با دیمنشن هالووین را کار کرده بود و وقتی باب واینشتاین به من معرفی اش کرد گفتم "خدای من!، این فکر خوبیه" بعد او با زن گرگ نمای SS به سراغم آمد.

کریوآ نلاین : ایده این تریلرهای قدیمی واقعا به روز بودند؟

تارانتینو : بله، آیا تو می توانی باور داشته باشی که اینها از ماهیت اصلی شان دور شده باشند؟ من که چنین اعتقادی ندارم. من با ریک لینکلاتر دوست هستم و وقتی او داشت فیلم Bad News Bears (2005) را کار می کرد آمد و گفت «هی چطوره ما یک فیلم متفاوت رو به اونا نشون بدیم؟ ما برای نشون دادن خرس ها (تیم بیسبال) می تونیم یک آخرهفته خوب رو نمایش بدیم» بنابراین من چند تا از کمدی های جری لوئیس رو خریدم از کنار هم گذاشتن اونا و تریلر خود Bad News Bears یک تریلر جدید درآوردم.

کریو آنلاین: آیا تو قصد داری بعد از موفقیت گرایندهاوس باز هم این سبک را ادامه بدهی؟

تارانتینو : بله، من عاشق این نوع سینما هستم. حتی اگه به من اجازه بدهند دوست دارم یک فیلم استثمار سیاه بسازم یا شایدم یک وسترن اسپاگتی و با آن ترکیبش کنم تا نوع جدیدی را ارائه دهم.

کریو آنلاین : از این نظر فکر نمی کنی که در ساختن این نوع فیلم ها، در حال قمار با مخاطبینت هستی؟

تارانتینو : چی؟ من واقعا دوست دارم روی این موضوع شرط ببندم! به نظر می رسد که من دارم ریسک می کنم و جوابت توی سؤالت هست. من سال هاست که دارم این کار رو می کنم.

کریو آنلاین: یک فیلم «گریند هاوس» قدیمی بیشتر با یک کارگردان شناخته می شد، یا یک بازیگر، یا هر دو؟

تارانتینو : پم گریر در این سبک واقعا یک ستاره بزرگ بود  اما نکته جالب تر در مورد شناختن آنها خواندن مجله «فانگوریا» (مجله ای درباره این نوع سینما) بود. این مجله درباره همه کارگردان ها همچنین طراح گریم ها توضیح می داد .

کریو آنلاین: سوال آخر! چه زمانی اولین «گریندهاوس» را دیدی؟

تارانتینو: سؤال خوبی است. اولین فیلم کاملا «گریند هاوس» که من دیدم وقتی بود که مادربزرگم من را به سالن گارمر در «مونت بلو» برد و آنجا فیلمی بود که همیشه دوست داشتم ببینم به نام The Doberman Gang که در تلویزیون تکه هایی از آن را دیده بودم. مادربرگم من را به تماشای آن فیلم برد که به صورت دو فیلمه با Twilight People اثر ادی رومرو بود و پم گریر در فیلم بازی می کرد. مادربزرگم من را آنجا برد و من هم آن فیلم را دیدم!

گفتگو ازکریو آنلاین

ترجمه: مجید رحیمی جعفری