سلام، فیلم فوق العاده ای بود. از همون ابتدای فیلم با حادثه گم شدن سگ خانواده، کارگردان بطور سمبولیک داره یه پیش آگهی درباره این رابطه به مخاطب میده، "سگ" که می تونه نماد این ازدواج، وفاداری و عشق در این رابطه باشه بر اثر "سهل انگاری" یا شاید هم ول انگاری سیندی گم میشه؛ عشقی که گم شده و الان خود سیندی هم داره دنبالش می گرده و حتی سعی می کنه برش گردونه و در نهایت خودش اولین کسی هست که جنازه ش رو پیدا میکنه و دین که با وجود اینکه برای "سگ" آب و غذا و حتی پتوی گرم گذاشته بود و سعی می‌کرد با حبس کردنش در قفس ( نگه داشتن سیندی در قاب ازدواج) اون رو نگه داره، در نهایت جنازه سگ رو چال می کنه که نشان از مرگ عشق و ازدواجشون هست. از دیدگاه روانشناختی با دو نوع شخصیت متفاوت مواجه بودیم که هر کدوم در عین حال که تلاش می کردن از گذشته بدشون( سبک های دلبستگی و فرزندپروری والدینشان) فرار کنن اما عملا در پایان فیلم همون الگوهای خانوادگی رو تکرار کردن. دین که خوش در یک خانواده از هم پاشیده بزرگ شده بود و خیلی تلاش کرد که یه خانواده استاندارد تشکیل بده در نهایت موفق نشد و همان اتفاق کودکی خودش تکرار شد. از طرفی در طول فیلم نشانه هایی از شخصیت سیندی رو می بینیم، تلاش مداوم او برای رسیدن به ثبات و سیکل معیوب تعلیق و بی ثباتی در رابطه. یک جایی از فیلم مشخصه که از ۱۳ سالگی تعداد بسیار زیادی پارتنر داشته که حتی عدد دقیقشون رو به یاد نداره. به نظر میاد هر جا که از رابطه ش خیلی نزدیک میشه( شاید از نظر سیندی بیش از حد نزدیک) احساس میکنه گیر افتاده و سریع از اون رابطه خارج میشه...

فیلم کلیشه ای نبود ولی فقط نقطه مثبت همین بود. داستان از عشق در نگاه اول دین به سیندی شروع میشه و سیندی بخاطر رابطه ناموفق قبلیش فقط از روی تنهایی و احساس شکست با دین آشنا میشه بعدش وقتی متوجه میشه حاملس توی رفتارش با دین اصلا منطقی برخورد نمیکنه از اون طرف دین هم اولش واکنش منطقی که ناراحتیش از سیندی رو بروز میده چون بچه ازشخص دیگه ای بوده ولی در ادامه حمایت کور کورانه ای از سیندی میکنه و ازروی ترحم و عشق لحظه ای بهش پیشنهاد ازدواج میده. در ادامه فیلم ما هرگز متوجه نمیشیم چرا این زوج به بن بست رسیدن. درستش این بود وقتی سیندی اون دوست پسر قبلیش رو توی فروشگاه دید از اون لحظه به بعد بایستی دچار دوگانگی میشد اما در ادامه فیلم میفهمیم که سیندی از مدت ها پیش ازدین دیگه خوشش نمیومده اما دلیلش رو هرگزنمیفهمیم. بازم وقتی به اون لحظه ی عصبانی شدن دین توی بیمارستان میرسیم و دین میگه شاید من باید بجای حرف زدن بهتر بود فیزیکی باهات برخورد میکردم و این کار رو بعنوان تیر خلاص انجام که شاید رابطش درست بشه ولی بازم میبینیم که سیندی حتی این رو هم نمیخواسته. چون بیننده تا اونجا تصور میکرده که سیندی از مرد زمخت و نسبتا خشن خوشش میاد کمااینکه توی رابطه جنسی شب قبلشون زن به مرد گفت منو بزن ولی در نهایت میفهمیم که این استدلال هم غلطه. و در آخر وقتی دین عاجزانه از زنش درخواست فرصت میکنه سیندی میگه یه مدت بهم وقت بده اما چیزی که توی سکانس آخر میبینم خلاف این حرف بود چون شواهد معنی جدایی و طلاق رو به ما داد. کاگردان انگار خودش هم دارای ثبات فکر و رفتار نبود. به شخصه فقط بخاطر به تصویر کشیدن معضلات ریز زناشویی فیلم رو پسندیدم از طرفی هم بازیگری عالی بود اما انتهای فیلم کارگردان مارو به هیچ جمع بندی مناسبی نمیرسونه. خیلی تمرکز کردم که انتقاد درست و دقیقی از فیلم بنویسم. امیدوارم دوستان ریز بین پاسخ من رو بدن

بار اولی که این فیلم رو دیدم خیلی حالم گرفته شد، اونموقع به این فکر می کردم که سیندی دختر بهانه گیر و سواستفاده گری هست که داره ازدواج به این خوبی رو بهم میزنه ولی خلاصه زمان گذشت و بسوزه پدر تجربه :)) منم تو شرایط مشابهی قرار گرفتم ... کسی که خیلی دوسش داشتم و با علاقه و حتی منطق انتخابش کرده بودم رو کنار گذاشتم ... واقعا به قول کامنت خانم روشا هیچ دلیل قابل ذکری براش وجود نداشت... ولی دیگه هیچ چیزی مثل قبل نبود... این بار برای بار دوم که فیلم رو تماشا می کردم سیندی رو درک کردم ... آدم گاهی در طول یه رابطه خسته تر از اون میشه که بخواد توضیح بده و حتی حرف بزنه... خسته از همه چیز...

از نظر من سیندی از اول ازدواج درگیری فکری در روابط قبلیش داره و اینو در هر جایی از فیلم میشه دید و فقط بخاطر اینکه بچش پدر داشته باشه با ویلیامز ازدواج کرد هر چند که در فیلم روابط به ظاهر عاشقانه ای اوایل ازدواج دارن ولی هیچوقت عاشق ویلیامز نبود و همین عقده روز به روز در اون بزرگتر شد تا جایی که توان ادامه زندگی رو با ویلیامز نداره آشناست که بخاطر فرار از تنهایی و یا داشتن بچه بخوای با کسی ازدواج کرد و این زندگی ویلیامز رو برا همیشه نابود کرد

من این فیلم رو هزاران با دیدم. . فوق العادس. . من بار اول ک دیدم فقط تا دو روز درگیر لطافت خشن این فیلم بودم نمیدونم حق رو ب سیندی بدم یا به دین.. بهترین فیلم زندگیم بلو ولنتاینه

روشا باهات موافقم منم دمبال به جا میگردم که به این جواب برسم که چی شد که اینطوری شد؟ آخه واسه چی؟ چرا ییهو اینا اینطوری شدن؟ نویسنده اسیره این عدد و رقماتم عدد و رقم دادن خوب همه گیر شده ها!...

be nazare man in na kholase bod,na naqd v na baresi.nazare khanande ha behtar az in matlab bod.v u ham tanha nazare khodetono dadid.behtar bod akhare film ro nemigoftid v ba neveshte haton ma ro tahrik be didane film mikardin.na in k sardemon konid....................2roste?

به نقدتون اگر از دیگاه نقد فیلم نگاه کنیم اصلا نمیشه بهش گفت نقد فیلم ولی اگر بخواهیم از دیدگاه روانشناسی در نقد فیلم نگاه کنیم عالیه.کلا جالب بود که فیلم را از این دیدگاه نگاه کرده ای.

نکته ای که در این فیلم به چشم می خوره اینه که فیلمساز دلیل قانع کننده ای برای سرد شدن رابطه ی این زوج ارائه نمیده. یعنی ما از یک طرف با زوجی روبرو هستیم که ظاهرا روابط عاشقانه ای با هم دارند و بعد تصاویری از سردی رابطه ی چندین سال بعدشون داریم. خیلی از منتقدین فیلم نسبت به این مسئله نقد داشتند که اصلا چی شد که رابطه ی اینها به اینجا کشید. اما من شخصا فکر می کنم این دقیقا هوشمندی فیلمساز و درک عمیقش از روابط دو نفره ی عاشقانه رو نشون میده. چه کسی در انتهای یک زندگی مشترک می تونه دلیل قابل ذکری برای جدایی داشته باشه دلیلی که قابلیت به تصویر کشیده شدن داشته باشه؟ فکر می کنم آماری هم که شما در پایان نوشته تون بهش اشاره کردید این مسئله رو تصریح می کنه. درمجموع در این فیلم با قصه ای عمیق و به شدت انسانی مواجه هستیم که دیدنش به کسانی که دغدغه های انسانی دارند توصیه میشه. از بازی بی نظیر میشله ویلیامز و رایان گاسلینگ هم نباید گذشت که فداکارانه خودشون رو در اختیار فیلم قرار دادند. البته متاسفانه امسال اسکار به بازی زیبای رایان توجهی نکرد که جای تعجب داشت...

نقدتون اگه نگم افتضاح بود ، چیزی از افتضاح کم نداشت، واقعا متاسفم برای نویسندش...

12سال؟آواتار پیش تولیدش با اون عظمت 4سال بود اونوقت این 12سال مطمئنی موحد جان؟یه سوال دیگه .این آقاهه در عکس اول داره به من اشاره میکنه؟

من از این دوتا هنرپیشه خیلی بدم میاد.آدم افسرده میشود چهره های ماتم زده شان را نگاه میکنه.خدا رفتگانشان رو رحمت کند

ولتاین که ممنوع شده توی ایران .الان سایتتون فیلتر میشود.از ما گفتن بود

این امار و ارقام ها همه نسبی است.من دیدم کسانی را که تا اخر عمر باهم بودن و حتی یک ذره از عشقشان هم کم نشده است به نظر من عشق و ازدواجی که بر مبنای هوس شکل بگیرد به این جور مساله ای برخورد میکنند ولی اگر از روی عقل انتخاب هایمان را انجام دهیم هیچوقت با مشکل برخورد نمیکنیم.این فیلم را من دیده ام و دقیقا میخواهد همین حرفی را که من زده ام بگوید.

خیلی دیر این فیلم را نقد کردید.

من که الان یک سال هم نشده که ازدواج کردم ولی اختلاف سلیقه ی شدیدی با همسرم دارم.فکر نکنم به دوسال و شش ماه و بیست و پنج روز برسد.ولی فیلم را تهیه میکنم و میبینم.ممنون

نمیدونم,نمیدونم کی تورو از من جدا کرد,تورو با کدوم بهونه بی وفا کرد.منو با یه دنیا غصه آشنا کرد.نمیدونم نمیدونم بگو از من چه شنیدی چرا رفتی و بریدی چرا اشکامو ندیدی! من داشتم موقع خوندن این نقد این آهنگ رو گوش میدادم خیلی فضای خوبی میداد.

سرگرمی ما هم شده شنبه ها صبح قبل از اینکه بریم فیس بوک بیایم نقد های شما رو بخونیم.من این فیلم را در سینمای اودئون لندن دیدم .هیچی ازش حالیم نشد .فقط داستان یک دختر پسر بود که از اول تا آخر فیلم از سروکله ی یکدیگر بالا میرفتند.این نقد هم خوندم باز چیزی دستگیرم نشد.

چرا موضوع فیلم رو تا آخر تعریف کرده اید؟کدام منتقدی تا انتها ی داستان را لو میدهد.واقعا که..

ولنتاین که هفته پیش بود.خواب بودید.درضمن ولنتاین مبارک

چرا باید ازدواج کنیم؟؟چون مادر محترمه در صورت عبور سن از 30سال با اردنگی ما را از خانه به بیرون می اندازد.یه چیز دیگر این کهراه حل هایی که این گونه فیلم ها نشان میدهد به درد جوامع مدرن غربی میخورد نه جوامع سنتی مثل ایران.