پرده سینما

چیزهایی هست که فراموش می‌کنیم؛ نقد و بررسی فیلم «قاضی» ساخته‌ی دیوید دابکین

پیمان عباسی‌نیا

 

 

 

 

 

 

 

 

نقد و بررسی فیلم قاضی

 

پوستر فیلم قاضیهنک پالمر (با بازی رابرت داونی جونیور) وکیلی تراز اول، کاربلد و باذکاوت است. او تمام سعی‌اش را می‌کند تا هیچ پرونده‌ای را نبازد. برای پالمر تنها چیزی که اهمیت دارد، تمام‌وُکمال گرفتن دستمزد از موکلین متمول‌اش است؛ او کاری به گناهکار یا بی‌گناه بودنِ کله‌گنده‌هایی که وکالت‌شان را به عهده می‌گیرد، ندارد. هنک، یک پیام صوتی -حاوی خبر فوت مادرش- دریافت می‌کند و بعد از سال‌ها عازم شهر کوچک زادگاه خود در ایندیانا می‌شود. جایی که پدرش، قاضی جوزف پالمر (با بازی رابرت دووال) به خوش‌نامی و اجرای بی‌کم‌وُکاستِ عدالت مشهور است. پدر و پسر که رابطه‌ی دوستانه‌ای ندارند، طی مراسم خاکسپاری نیز حسابی از خجالت همدیگر درمی‌آیند! وقتی پس از یک مشاجره‌ی لفظی، هنکِ عصبانی -با اولین پرواز- قصد بازگشت به شیکاگو را دارد، خبردار می‌شود که قاضی پالمر متهم به قتل شده...

کاملاً به شما حق خواهم داد اگر بعد از شنیدن نام قاضی و مرور خلاصه‌ی داستان‌اش، با خودتان بگویید: «اَه، اَه، اَه! یه فیلمِ دادگاهیِ خسته‌کننده‌ی دیگه!» اما بهتر است زود قضاوت نکنید دوستان! هرچند بنا ندارم قاضی را به‌جای شاهکار درک‌نشده‌ی سینمای ۲۰۱۴ به خوردتان بدهم(!) اما بد نیست بگویم که پس از چند روز، مزخرف تماشا کردن(!)، قاضی بالاخره تجربه‌ای لذت‌بخش از "فیلم دیدن" را برایم رقم زد؛ ‌طوری‌که هیچ دلم نمی‌خواست تمام شود.

دابکین کارنامه‌ی خیلی قابل دفاعی ندارد؛ هرچه پیش از قاضی ساخته، کمدی بوده است و معروف‌ترین فیلم‌اش عروسی ‌خراب‌کن‌ها (Wedding Crashers) [محصول ۲۰۰۵] نام دارد. شاید طنز ملایمی که در قاضی جاری است -و الحق خوب هم جواب داده- را بشود به این بخش از سابقه‌ی حرفه‌ایِ آقای کارگردان مرتبط دانست. قاضی از افتتاحیه‌ای جذاب سود می‌برد؛ هم به مخاطب‌ درباره‌ی کاراکتر اصلی، اطلاعات می‌دهد و هم به پیگیریِ ادامه‌ی فیلم، علاقه‌مندش می‌سازد.

رابطه‌ی جان‌دار پدر و پسری، از جنسی که در قاضی شاهدش هستیم، ما را -تا حدودی- به‌یاد مناسبات خانوادگیِ به‌شدت باورپذیری می‌اندازد که در فیلم فوق‌العاده‌ی سال قبل‌تر، آگوست: اوسیج کانتی (August: Osage County) [ساخته‌ی جان ولز/ ۲۰۱۳] [۱] دیده بودیم. رابطه‌ای توأم با عشق و نفرت که سطحی نیست و هرکدام از طرفین، ادله‌ی مخصوصِ خودشان را دارند. همان‌طور که در پاراگراف دوم نیز اشاره کردم، فیلم‌های دادگاهی -به‌جز مواردی انگشت‌شمار، مثلاً شاهکاری هم‌چون: ۱۲ مرد خشمگین (twelve Angry Men) [ساخته‌ی سیدنی لومت/ ۱۹۵۷]- اغلب کسالت‌بارند؛ قاضی خوشبختانه از زمره‌ی همان استثناهاست!

تصور می‌کنم که لقب "فیلم دستِ‌کم گرفته‌ شده‌ی سال" کاملاً برازنده‌ی قاضی باشد. این‌که قاضی را با وارد آوردن اتهاماتی نظیرِ "قابل حدس" زیر سؤال ببریم، به‌هیچ‌عنوان کار شاقی نیست. هر علاقه‌مندِ سینمایی که چند فیلم در این حال‌وُهوا دیده باشد، به‌راحتی پیش‌بینی خواهد کرد که رابطه‌ی درب‌وُداغانِ هنک با خانواده‌اش -به‌ویژه پدر سرسخت و گوشت‌تلخ ‌او- سرآخر ترمیم پیدا می‌کند؛ اما چطور؟ به‌نظرم در قاضی، همین چگونه به تصویر کشیدنِ سیر ماجراهاست که اهمیت دارد. اصلاً لانگ‌شاتی که هنک و قاضی پالمر را نشان می‌دهد که -در آن جاده‌ی سرسبز- در خلافِ جهت یکدیگر، هریک به سویی می‌روند، تأکیدی بر وصال محتوم پایانی است.

قاضی چند سکانس دادگاه دارد که بدون کم‌ترین تردیدی، بهترین‌شان مربوط به همان دادگاهی است که بعد از رو شدنِ فیلم ویدئوییِ جدید -به‌عنوان مدرکی مهم از شب حادثه- برگزار می‌شود. معتقدم نقطه‌ی اوجِ هنرنمایی رابرت دووال، همین‌جا شکل می‌گیرد؛ بازی‌ای کاملاً کنترل‌شده و غبطه‌برانگیز آن‌هم در ۸۳ سالگی! تیم بازیگری و بازی‌های قاضی یک‌دست‌اند. در قاضی، کستینگ عالی، باعث شده است تا حتی یک عنصر نامطلوب به جمع بازیگران فیلم راه پیدا نکند! از اِما ترمبلیِ کم‌سن‌وُسال (در نقش لورن، دختر هنک) گرفته تا رابرت دووالِ استخوان‌خُردکرده، همگی یا خوب‌اند و یا می‌درخشند.

سالانه در هالیوود و سرتاسر دنیا این‌همه فیلمِ مُهمل، مبتذل و بی‌محتوا تولید می‌شود و هیچ‌کسی هم کک‌اش نمی‌گزد! عجیب است که انگار ائتلافی جهانی، مرموز و شوم علیه قاضی صورت گرفته تا این فیلم را هر جور شده بکوبند! قابل توجهِ آقایان تاد مک‌کارتی، پیتر تراورس، جیمز براردینلی و سایر اعضای محترم ائتلاف مذبور! طی ماه‌های اخیر و از محصولاتِ ۲۰۱۴، کم، فیلم‌های بد ندیده‌ام؛ عجالتاً اسمِ چندتا را برایتان ردیف می‌کنم: یک میلیون راه برای مُردن در غرب (A Million Ways to Die in the West) [ساخته‌ی ست مک‌فارلن]، نوح (Noah) [ساخته‌ی دارن آرونوفسکی]، لوسی (Lucy) [ساخته‌ی لوک بسون]، مهمان (The Guest) [ساخته‌ی آدام وینگارد] و هجرت: خدایان و پادشاهان (Exodus: Gods and Kings) [ساخته‌ی ریدلی اسکات] تا اطلاع ثانوی، با بدوُبیراه گفتن به این خزعبلات سرگرم باشید و دست از سر قاضی بردارید!

قاضی ممکن است فیلمنامه‌ای شش‌دانگ و فاقد ایراد نداشته باشد -که انصافاً نیز ندارد و در برخی بزنگاه‌ها، می‌توان کاستی‌هایی به آن وارد دانست و یا حتی پایین‌تر از حدّ انتظار، خطاب‌اش کرد- اما از ارزش‌هایی حرف می‌زند که این روزها دیگر کسی تره هم برایشان خُرد نمی‌کند و کم‌کم دارند فراموش می‌شوند؛ از عدالت، صداقت، نامِ نیک، احقاق حق مظلوم، دستگیری از راه‌گم‌کرده‌ها و... هر وقت که نوبت به این قبیل حرف‌ها می‌رسد، قاضی به لطف نقش‌آفرینیِ قابل اعتنای بازیگران‌اش -علی‌الخصوص رابرت دووال، در یک بده‌بستانِ پویا با رابرت داونی جونیور- شعاری و توخالی جلوه نمی‌کند و فیلم، قرص‌وُمحکم است. بله! برای من یکی، به‌واسطه‌ی این‌طور چیزهاست که تماشای قاضی خوشایند می‌شود وگرنه باور بفرمایید نگارنده هم چراغ‌قوه به دست گرفتن و دنبال حفره‌های فیلمنامه گشتن را خوب بلد است!

تصاویری از فیلم قاضیوضعیت رابرت دووال طی هشتادوُهفتمین مراسم آکادمی، کم‌وُبیش مشابهِ بروس درن در اسکار دوره‌ی پیشین بود [۲]. درحالی‌که با در نظر گرفتن سن‌وُسالِ بالای آقای دووال شاید دیگر فرصت کاندیداتوریِ اسکار نصیب‌اش نشود، اعضای آکادمی در این بخش محافظه‌کارانه عمل کردند و پیرو اقبال عمومی جوایز و فستیوال‌های سینماییِ ۲۰۱۴ به جی. کی. سیمونز. البته نباید فراموش کنیم که پیرمرد، رقبای قدرتمندی مانندِ مارک رافالو (فاکس‌کچر) و ادوارد نورتون (بردمن) [۳] و [۴] هم داشت و شانس چندان یارش نبود. گرچه گرگ باران‌خورده‌ای نظیرِ دووال به‌خوبی می‌داند که هیاهوی فصل جوایز خیلی زود فروکش می‌کند و آن‌چه تا همیشه باقی خواهد ماند، حضور درخشان‌اش در نقش قاضی پالمر است.

نکته‌ای که در مواجهه با قاضی نبایستی از نظر دور داشت، این است که ابداً قرار نبوده شاهد تغییر ۱۸۰ درجه‌ای کاراکترها -به‌عنوان نمونه: مثلِ بره سربه‌راه شدن هنک و یا رقت قلبِ شدیدِ قاضی پالمر- در پایان فیلم باشیم. قاضی از راه دادن به یک پایان‌بندیِ احمقانه و پوشالی می‌پرهیزد. قاضی به‌درستی نشان می‌دهد که آدمی ۴۰ یا ۸۰ ساله امکان ندارد دچار تحولاتی آن‌چنانی شود! همین‌که هنک در انتها خطاب به بی‌سروُپایی که دشنام نثارش می‌کند، فریاد می‌زند: «اگه کارم داشتی، اینجام! من اهلِ همین‌جام!» (نقل به مضمون) و یا قاضی پالمر در سکانس دوست‌داشتنیِ ماهیگیری، به هنک می‌گوید: «سؤالی که ازم پرسیدی درباره‌ی بهترین وکیلی که می‌شناسم... من تو رو انتخاب می‌کنم.» (نقل به مضمون) کافی است و گویا.

به هر حال، توجه داریم که قاضی محصول هالیوود است، نه بالیوود! بنابراین نباید از رابرت داونی جونیور و رابرت دووال توقع هندی‌بازی داشته باشیم! عاقلان را اشاره‌ای... قاضی یک فیلم قابل احترام است چرا که تماشاگرش را ابله فرض نمی‌کند و دنبالِ شیرفهم کردن سیر تا پیازِ قضایا به او نیست. قاضی برای عاقبت‌بخیریِ آدم‌های محوری‌اش، چنان‌که گفتم، به دم‌دستی‌ترین راه‌حل‌ها متوسل نمی‌شود و بیش‌تر سعی دارد واقع‌بین باشد تا رؤیاپرداز.

 

The Judge

كارگردان: دیوید دابکین

فيلمنامه: نیک شنک و بیل دوبوک

بازیگران: رابرت داونی جونیور، رابرت دووال، ورا فارمیگا و...

محصول: آمریکا، ۲۰۱۴

مدت: ۱۴۲ دقیقه

کاندیدای اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد

 

 

پیمان عباسی‌نیا

کم‌تر از یک هفته مانده به نوروز ۱۳۹۴

 

[۱]: برای مطالعه‌ی نقد آگوست: اوسیج کانتی، کلیک کنید بر «جداافتاده‌ها...»؛ منتشره در چهارشنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۳، پرده‌ی سینما.

[۲]: درن در ۷۷ سالگی با نبراسکا (Nebraska) [ساخته‌ی الکساندر پین/ ۲۰۱۳] کاندیدای اسکار بهترین بازیگر نقش اول شده بود اما قافیه را به مک‌کانهی باخت.

[۳]: برای مطالعه‌ی نقد فاکس‌کچر، کلیک کنید بر «شخصیت‌پردازی ناب و ایجاز دلپذیر»؛ منتشره در شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۳، پرده‌ی سینما.

[۴]: برای مطالعه‌ی نقد بردمن، کلیک کنید بر «هارمونی دل‌انگیز روزمرگی‌ها و رؤیاها»؛ منتشره در شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۳، پرده‌ی سینما.

 

 

■ برای مطالعه‌ی نقد فیلم‌های اسکار ۲۰۱۵ به‌همین قلم، لینک‌های زیر را کلیک کنید:
    ۱- نقد و بررسی فیلم «بازی تقلید» ساخته‌ی مورتن تیلدام (برنده‌ی ۱ اسکار و نامزد ۷ اسکار دیگر)
    ۲- نقد و بررسی فیلم «هابیت: نبرد پنج سپاه» ساخته‌ی پیتر جکسون (نامزد ۱ اسکار)
    ۳- نقد و بررسی فیلم «میان‌ستاره‌ای» ساخته‌ی کریستوفر نولان (برنده‌ی ۱ اسکار و نامزد ۴ اسکار دیگر)
    ۴- نقد و بررسی فیلم «به سوی جنگل» ساخته‌ی راب مارشال (نامزد ۳ اسکار)
    ۵- نقد و بررسی فیلم «فاکس‌کچر» ساخته‌ی بنت میلر (نامزد ۵ اسکار)
    ۶- نقد و بررسی فیلم «بردمن» ساخته‌ی آلخاندرو جی. ایناریتو (برنده‌ی ۴ اسکار و نامزد ۵ اسکار دیگر)
    ۷- نقد و بررسی فیلم «۶ قهرمان بزرگ» ساخته‌ی دان هال و كريس ويليامز (برنده‌ی ۱ اسکار)
    ۸- نقد و بررسی فیلم «شبگرد» ساخته‌ی دن گیلروی (نامزد ۱ اسکار)
    ۹- نقد و بررسی فیلم «قاضی» ساخته‌ی دیوید دابکین (نامزد ۱ اسکار)


 تاريخ ارسال: 1393/12/25
کلید واژه‌ها:

نظرات خوانندگان
>>>Sherlock:

فیلم خیلی خوبی بود. منکه واقعا از دیدنش لذت بردم، بعضی جاهاش بغض کردم، حرصم گرقت، بعضی جاهاش لبخند زدم و خندیدم. یه رابطه ی پدر پسری که متنفرن از هم و در عین حال یه جورایی عاشق همن، البته نه از نوع کلیشه ای و هندیش! خلاصه پیشنهاد میدم حتما ببینید. ممنون از نقد زیباتون.

1+0-

چهارشنبه 2 آبان 1397



>>>محسن:

نقد خیلی خوبی بود. قاضی خیلی بهتر از خزعبلاتی مثل پسربچگی و هتل بزرگ بوداپست است. به قول فراستی اندازه دهنش حرف میزنه. ساختنش 12 سال طول نکشیده و فیلمبرداری عجیب غریبم نداره. هم سرگرم میکنه هم حرف مهمی میزنه. ادا اطوارای روشنفکریم نداره.

10+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>زهرا:

^_^ درود و تبریک.خیلی باحال بود ^_^

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>Jim:

Hello my friend. Thank you for your analysis and I wish you success.

10+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>نیما:

سلام عالی مثل همیشه باید دیدنی باشه با بازی رابرت دووال با بازی خوبش در نقش یه وکیل کارکشته در پدر خوانده یادم هست خسته نباشین.

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>eli:

LIKE LIKE

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>یه نفر:

ویرا آن فارمیگا (به انگلیسی: Vera Ann Farmiga) بازیگر آمریکایی است. از جمله فیلم‌های معروف او می‌توان به یتیم، رفتگان، پسری در پیژامه راه راه و بالا در آسمان اشاره کرد. او فرزند یک زوج مهاجر اوکراینی است که در نیوجرسی زندگی می‌کردند. پدرش میخایلو یک آنالیزور کامپیوتر بود و مادرش، لوبا، معلم مدرسه. وی تا ۶ سالگی انگلیسی نمی‌دانست و در یک مدرسه مذهبی اوکراینی ثبت نام کرد او در سال ۱۹۹۱ از مدرسه رقص سنتی اوکراینی فارغ‌التحصیل شد. گزیده فیلم‌شناسی: فرشته‌های آرواره آهنین (۲۰۰۴) ترسیده فراری (۲۰۰۶) رفتگان (۲۰۰۶) پسری در پیژامه راه راه (۲۰۰۸) یتیم (۲۰۰۹) بالا در آسمان (۲۰۰۹) جرم هنری (۲۰۱۰) منبع رمز (۲۰۱۱) خانه امن (۲۰۱۲) احضار روح (۲۰۱۳) قاضی (۲۰۱۴) بیتس متل (۲۰۱۲)

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>یه نفر:

رابرت دووال (به انگلیسی: Robert Duvall) بازیگر آمریکایی در ۵ ژانویه ۱۹۳۱ در شهر سن دیگو از ایالت کالیفرنیا به دنیا آمد. او فرزند یک افسر ارتش بود که بعدها دریاسالار شد .او دو سال قبل از فارغ‌التحصیل شدن در سال ۱۹۵۳ در ارتش خدمت می‌کرد .در سال ۱۹۵۵ مشغول تحصیل در رشتهٔ بازیگری از یک مدرسهٔ تئاتر در نیویورک شد که در آنجا با داستین هافمن هم‌اتاقی بود. کشتن مرغ مقلد اولین فیلمی است که رابرت دووال در آن نقش‌آفرینی کرده‌است (در نقشرو رادلی) ولی او نام و آوازهٔ خود را بیشتر مدیون حضور در فیلم پدرخوانده در نقش تام هاگن وکیل خانواده کورلئونه است که دو سال بعد یعنی در سال ۱۹۷۴ نیز این نقش را در فیلم پدرخوانده: قسمت دوم تکرار کرد . از فیلمهای معروف او عبارت‌اند از: دومین شیرها ترور تانگو شجاعت واقعی پدرخوانده پدرخوانده: قسمت دوم شبکه اینک آخرالزمان سرقت در ۶۰ ثانیه لگد زنان و جیغ کشان پیشنهاد خیرات فعالیت مدنی جک ریچر استالین(فیلم)1992 او تاکنون ۴ فیلم را نیز کارگردانی کرده‌است که عبارت‌اند از : ما جت ست نیستیم (۱۹۷۵) عشقم آنجلو (۱۹۸۳) آپوستل (۱۹۹۷) ترور تانگو (۲۰۰۳) جوایز نامزد اسکار سال ۱۹۹۹ بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم یک کار اجتماعی نامزد اسکار سال ۱۹۹۸ بازیگر نقش اول مرد برای فیلم آپوستل برندهٔ اسکار سال ۱۹۸۴ بازیگر نقش اول مرد برای فیلم بخشایش مهرآمیز نامزد اسکار سال ۱۹۸۱ بازیگر نقش اول مرد برای فیل سانتینی بزرگ نامزد اسکار سال ۱۹۸۰ بازیکر نقش مکمل مر برای فیلم اینک آخرالزمان نامزد اسکار سال ۱۹۷۳ بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم پدرخوانده نامزد اسکار سال 2014 بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم قاضی

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>یه نفر:

رابرت جان داونی جونیور (به انگلیسی: Robert John Downey, Jr.) (زاده ۴ آوریل ۱۹۶۵) بازیگر آمریکایی است. او برندهٔ جایزهٔ گلدن گلوب و نامزد جایزه اسکار بوده‌است. وی در اوایل دههٔ نود میلادی به مواد مخدر معتاد شد و پس از ترک آن دوباره به روزهای اوجش بازگشت. در سال‌های اخیر او در فیلم‌های زیادی از جمله شب به خیر و موفق باشید.، زودیاک و مرد آهنی و کیس کیس بنگ بنگ نقش اصلی و مکمل داشته‌است. او در سال ۲۰۰۹ در فیلم شرلوک هلمز نقش شرلوک هلمز را بازی کرد. فهرست برخی از فیلم‌هایی که رابرت داونی جونیور در آنها به ایفای نقش پرداخته‌است: چاپلین (۱۹۹۲) برش‌های کوتاه (۱۹۹۳) قاتلین بالفطره (۱۹۹۴) خانه‌ای برای تعطیلات (۱۹۹۵) ریچارد سوم (۱۹۹۵) منطقه خطر (۱۹۹۷) مارشال آمریکایی (۱۹۹۸) گوتیکا (۲۰۰۳) شب به خیر و موفق باشید. (۲۰۰۵) یک پوینده تاریک (۲۰۰۶) خز (۲۰۰۶) زودیاک (۲۰۰۷) هالک شگفت‌انگیز (۲۰۰۸) مرد آهنی (۲۰۰۸) تندر استوایی (۲۰۰۸) شرلوک هولمز (۲۰۰۹) مرد آهنی ۲ (۲۰۱۰) موعد مقرر (۲۰۱۰) شرلوک هولمز: بازی سایه‌ها (۲۰۱۱) انتقام‌جویان (۲۰۱۲) مرد آهنی ۳ (۲۰۱۳) قاضی (۲۰۱۴) انتقام‌جویان: عصر اولتران (۲۰۱۵)

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>آگاه پارت:

سلام. از این که در زمینه‌ی نقد فیلم فعال هستید بسیار خوشحال شدیم. اگر از ما کمکی بر می‌آید بسیار خرسند خواهیم شد کاری برای سایت شما انجام دهیم. پیروز باشید. دوستان شما در آگاه پارت و آگاه فیلم.

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>حمید:

نقد فیلم عالی بود بازی ها خیلی پخته بودن و کنتراست رنگ های فیلم به نظرم خیلی جالب اومد ضمن این که آخرش هندی بازی نشد باعث شد بیشتر فیلمو دوست داشته باشم.

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>Ali.n:

سلام دوست عزيز:-) اين فيلم ها و اين نقدها بسيار زيبا هستن:-O منتظر نقدهای جديدي از شما هستم:-}

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>martin:

تریلرش رو همین الان دیدم.

10+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>خادم:

سپاس از اطلاع رسانی و نوروز مبارک........................................................................

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>زینب کریمی:

سلام و خسته نباشید. مثل همیشه عالی و جذاب قلم زده اید. دیدن فیلم و لذت بردن از فیلم یک نوعِ خاص از جذابیت است و خواندن تحلیل های شیوای شما و مرور دوباره ی فیلم یک نوعِ خاص تر از جذابیت برایِ من است! این قسمت از نقد تان فوق العاده بود و نقطه ی پایانی عالی برای یک یادداشت عالی: «قاضی یک فیلم قابل احترام است چرا که تماشاگرش را ابله فرض نمی‌کند و دنبالِ شیرفهم کردن سیر تا پیازِ قضایا به او نیست. قاضی برای عاقبت‌بخیریِ آدم‌های محوری‌اش، چنان‌که گفتم، به دم‌دستی‌ترین راه‌حل‌ها متوسل نمی‌شود و بیش‌تر سعی دارد واقع‌بین باشد تا رؤیاپرداز.» موفق و سربلند باشید.

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393



>>>نونا:

به خاطر برجسته نمودن سكانس هاي طلايي فيلم از شما سپاسگزارم و نگاه تيزبينتان را تحسين مي كنم. پيشاپيش سال نو را به نگارنده محترم تبريك عرض مي كنم. اميدوارم سالي پر از موفقيت در پيش رو داشته باشيد.

9+0-

دوشنبه 25 اسفند 1393




فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.