عبدالرضا اکبری بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون و تئاتر ایران که از سال 1347 فعالیت هنری خود را آغاز کرده است و تا کنون در صدها تئاتر، سریال و فیلم نقش آفرینی نموده است برای هر ایرانی هنردوستی چهره ای آشنا و ماندگار است. اکبری تا کنون در فیلم هایی همچون: دختری با کفش های کتانی، اخراجی ها، فرزند صبح، کانی مانگا، مستأجر، مأموریت آقای شادی و غیره نقش آفرینی نموده و در نخستین دوره جشنواره فیلم های ویدیویی تهران از وی برای یک عمر فعالیت هنری اش تجلیل به عمل آمد. اکبری روز گذشته در محل برگزاری نخستین دوره جشنواره فیلم های ویدیویی دقایقی میهمان ما در غرفه سایت «پرده سینما» شد و به سوألات مختلف ما پاسخ گفت.

-در اولین دوره برگزاری جشنواره فیلم های ویدیویی تهران هستیم و از شما به عنوان یک هنرمند پیشکسوت در این جشنواره تجلیل شد، نظر شما در رابطه با تفکیک فیلم های ویدیویی از جشنواره فیلم فجر  و استقلال این جشنواره چیست، آیا این جشنواره می تواند فیلمسازان و تهیه کنندگان را به سوی کیفیت گرایی سوق دهد؟

-شاید این روزها که در حال ببرگزاری جشنواره هستیم خیلی در این باره صحبت شده باشد و قطعاً هر یک از متخصصین سینما متفق النظر هستند که تفکیک فیلم های ویدیویی از جشنواره فیلم فجر یک ضرورت تاریخی برای این فیلم بود. این اتفاق در همه جای دنیا افتاده است و انجام این کار در کشور ما نیز ضروری بود. فیلم های 35 و رویاهایش برای همیشه در ذهن ما نقش بسته و هیج وقت از یادها نخواهد رفت و 35 یک یادگاری بزرگ برای تمامی هنرمندان می باشد اما پیشرفت و فناوری امری اجتناب ناپذیر است و ما با فناوری نمی توانیم مقابله کنیم. تکنیک و فناوری آن قدر در حال پیشرفت است که ما در آینده باید شاهد اجرای جشنواره فیلم های گرفته شده با تلفن همراه باشیم بنابراین شاید خیلی هم دیر این اتفاق افتاد. الآن ده سال است که فیلم های ویدیویی در کشورمان ساخته می شوند و در اوایل که این فیلم ها ساخته می شدند خیلی ها جلوی آن گارد گرفتند و این را ضایعه ای اسفناک برای سینمای ایران می داتستند و به نظر من برگزاری این جشنواره خیلی دیر انجام شد. زمانی که ده سال پیش ساخت فیلم های ویدیویی را شروع کردیم مخالفت های بسیاری انجام شد اما ما باید خود را با تکنولوژی جهانی تطبیق می دادیم. امروزه اکثر فیلم های دنیا با دوربین دیجیتال گرفته می شوند اما ما تا چند سال قبل فیلم های ویدیویی مان را به 35 تبدیل می کردیم و فکر می کردیم که یک فیلم سینمایی باید این چنین باشد که البته این امر از روی عشق و علاقه مفرط به سینما بود. این روزها شاهد برگزاری اولین جشنواره بین المللی فیلم های ویدیویی هستیم. به نظر من ما باید در سال حتماً چند جشنواره مختص فیلم های ویدیویی به دلیل تولید انبوه این فیلم ها داشته باشیم و من فکر می کنم برگزاری یک جشنواره کم باشد. فیلم ها باید در ژانرهای مختلف تقسیم شده و در جشنواره های مربوط مورد داوری قرار بگیرند. یکی از نکات مهم در این جشنواره تداوم آن است و این جشنواره باید ادامه داشته باشد. به هر حال در هر جشنواره بخشی را نیز برای تجلیل از کسانی که سال هاست کار می کنند در نظر می گیرند. من خیلی ممنونم که مورد لطف و عنایت هیئت برگزاری جشنواره قرار گرفتم. این تجلیل در واقع کار ما را برای آینده سخت تر می کند و ما باید دقت بیشتری در انتخاب فیلم ها داشته باشیم. من سپاسگذارم که طی این سال ها دوستان کارهایم را نادیده نگرفتند.

-فکر می کنید برگزاری جشنواره های متنوع چه تأثیری در روند فیلم سازی کشور خواهد داشت و آیا وجود این جشنواره ها اگر در آینده هیچ حمایتی از فیلمسازان به عمل نیاید مفید خواهد بود؟

حمایت کردن از هنرمندان شاید توقع زیادی نباشد. همه ما می دانیم که سینما در کشور ما یک صنعت نوپا است و هنوز ما موفق نشده ایم تا فیلم هایمان را به کشور های مختلف صادر کنیم و در واقع درآمد جهانی داشته باشیم، مثل صنعت نفت که برای ما یک صنعت جهانی شده است. به همین جهت همه افکارمان روی دولت متمرکز می شود. ما اگر واقعاً امکان استفاده از بازار جهانی را داشته باشیم که البته الآن فکر می کنم مسئولان در حال تلاش برای محقق شدن این امر هستند قطعاً می توانستیم بودجه های لازم را برای برگزاری جشنواره ها کسب کنیم و از این طریق حمایت های مالی و معنوی بیشتری از سوی جشنواره ها صورت می گرفت. با این شرایط باید به برگزارکنندگان این جشنواره خسته نباشید و دست مریزاد گفت. به هر حال همان بخش و اندازه ای که ما انتظار داشتیم را به خوبی فراهم کردند و من به از طرف خودم از مسئولین جشنواره متشکرم.

-شما به عنوان یک بازیگری که تجربه کار در تمامی ارکان بازیگری چه در تئاتر و چه در سینما و تلویزیون را داشته اید، آیا برایتان از لحاظ فرمت تفاوتی می کند که در یک فیلم سینمایی ایفای نقش نمایید یا یک فیلم ویدیویی؟

-جواب شما را از دو جهت می دهم. تعهد در این حرفه  باعث می شود تا برایت مهم نباشد جلوی دوربین سینما می خواهی کار کنی و یا جلوی دوربین تلویزیون باشی. باید کارت را به بهترین شکل ارائه شود. من با جان و دل و با تعهدی که در روح کار است سعی می کنم کارم را انجام دهم تا چیزی بدهکار نباشم. کسی که می خواهد کار بازیگری را دنبال کند از همان اول برایش مشخص است که چه کاری باید انجام دهد. بنابراین روی صحنه تئاتر و یا جلوی چه دوربینی بودن برایش نباید فرقی داشته باشد. البته بازی در هرجا مختص همان جا است به طور مئال اگر من روی صحنه تئاتر هستم باید حرکاتم و میمیک صورتم را بسیار واضح تر انجام دهم تا بتوانم حس مورد نظر را به مخاطب منتقل کنم. نقاط تفکیک در بازی همین هاست وگرنه باقی کارها یک سری فوت و فن است که هر جا و جلوی هر دوربینی باشی باید با غیرت و تعصب کارت را انجام دهی.

 -معیارها و انتخاب های شما برای انجام یک کار بازیگری چیست؟ آیا اگر به شما پیشنهاد بازی در تئاتر داده شود قبول خواهید کرد؟

-بله، تئاتر برای من همیشه یک سکوی پرتاب بوده است و تئاتر به من تجربه بسیاری داده است. من در تئاتر نکاتی را آموختم که شاید هیچ گاه در جلوی دوربین یاد نخواهم گرفت. الآن به فیلمنامه، کیفیت کار خیلی اهمیت می دهم چه بسا که سابقاً نیز همین طور بود. دیالوگ ها، محتوا و شخصیت پردازی در فیلمنامه برایم اهمیت دارد. به کارگردان کار نیز خیلی اهمیت می دهم. آدم وقتی خود را در اختیار یک کارگردان خوب قرار می دهد مطمئن است کارگردان کار خود را خوب انجام می دهد. بازیگر وقتی خود را در کنار یک کارگردان خوب می بیند خود را درگیر مسائل کوچک نمی کند. عوامل خوب و حرفه ای نیز بسیار مهم می باشند و به نظر من باید بین عوامل هماهنگی برقرار باشد.

-کار جدیدی در حال انجام ندارید؟

-کاری که در حال حاضر در حال انجام دارم سریال عملیات 125 است. این کار سری سوم این سریال است. شروع این سریال به کارگردانی آقای افخمی بود، بعد از آن راما قویدل، آقای آهنج و غیره تا اینکه در نهایت دوباره کارگردانی این کار به آقای افخمی داده شد و انشاالله این روزها آماده پخش شود.

-ارزیابی شما به طور کلی از روند برگزاری نخستین جشنواره فیلم های ویدیویی و کیفیت فیلم های این جشنواره چیست؟

-جشنواره محمل خوبی است برای دیدن کارها با همه دوستان سینمایی که در کنار هم جمع می شوند و کار های هم را می بینند و با هم تعامل دارند. همه این ها در کنار اصحاب رسانه معنای واقعی تری به خود می گیرد. در کنار تماشاچی در یک سالن تاریک فیلم را دیدن خیلی بهتر از این است که ما فیلم را در خانه ببینیم چرا که احساس دیگری در سالن سینما برقرار می شود و تمرکز بهتری روی فیلم گذاشته می شود. اولین بار است که این جشنواره برگزار می شود اما می توان گفت که چندمین بار است که مسئولین یک جشنواره را برگزار می کنند و مسئولین دیگر تجربه های خود را کرده اند و خوشبختانه این جشنواره ویژگی های خوبی دارد. یک اینکه خیلی به موقع و سروقت نشان داده می شوند، چیز دیگری که به کار سرعت داده است ویدیویی بودن فیلم ها است که دیگر دردسر های نگاتیو را ندارند. فضای دوستانه و نظم مناسبی برقرار است، سایت های مختلف کارهای خود را به خوبی انجام می دهند. این ها از نکات خوب جشنواره می باشد. من به همه دوستان پشت صحنه، جلوی صحنه که فعالیت کرده اند خسته نباشید می گویم. فیلم ها جای بحث و انتقاد دارند اما در کل فیلم های خوبی هستند. با اینکه می دانیم فیلم ها در تلویزیون پخش خواهند شد مردم به دیدن فیلم ها می آیند و فیلم ها را مشاهده می کنند. همانطور که داورها فیلم ها را مشاهده می کنند و مورد انتقاد قرار می دهند فکر می کنم که جشنواره به بخشی از اهداف خود رسیده است.

-شما خودتان در این جشنواره فیلم دارید؟

-من فیلم مانگرو را دارم که به کارگردان آقای صباغ زاده است.

-در این جشنواره از شما تجلیل به عمل آمد. چه احساسی داشتید؟

-خیلی خوشحالم. ممنونم. به هر حال بعد از اینکه بخشی از فعالیت هنری هر هنرمند می گذرد دوستان احتیاج به این دارند که دیده شوند، کارهایشان نقد شود و در نهایت از کارهایشان تجلیل شود. من نیز خوشحال هستم از این تجلیل. اما این به صورتی نیست که برای من حکم بازنشستگی را داشته باشد چراکه از این پس باید برای انتخاب کارهایم دقت بیشتری داشته باشم.