پرده سینما

مسیر ما در سینمای دفاع مقدس اشتباه است؛ گفتگو با محمد خزاعی دبیر جشنواره فیلم مقاومت

پرده سینما









محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما محمد خزاعی فعالیت های هنری خود را با نویسندگی و کارگردانی تئاتر آغاز کرد. او پس از تحصیل در رشته هنرهای تجسمی به مطبوعات روی آورد.

خزاعی در اواسط دهه هفتاد در عرصه فیلمسازی دو فیلم دست های نیایش و ترانه تاکستان را تجربه کرد که جوایز جشنواره های داخلی و خارجی را برایش به ارمغان آورد. اما حضور او به عنوان یک تهیه کننده جوان در سینما را می توان از دستیاری و برنامه ریزی های چند فیلم بلند و مجموعه های تلویزیونی دانست. خزاعی با تهیه کنندگی پیک نیک در میدان جنگ و پشت پرده مه در بیست و سومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت که بخاطر پشت پرده مه نامزد بهترین فیلم شد. آخرین کار خزاعی در مقام تهیه کننده فیلم قلاده های طلا به کارگردانی ابوالقاسم طالبی بود که سیاسی ترین فیلم تاریخ سینمای ایران محسوب می شد. جدا از همه این ها خزاعی به عنوان جوان ترین مدیر سینمایی کشور شناخته می شود که تا کنون دبیری تعداد کثیری از جشنواره های بین المللی فیلم را بر عهده داشته است. خلاقیت، مدبر بودن و هوشیاری خزاعی باعث شد تا سی امین جشنواره فیلم فجر که با دبیری وی برگزار شد به اذعان همگان برترین جشنواره فیلمی باشد که تا کنون در کشور برگزار شده است. خزاعی چندی قبل به عنوان دبیر دوازدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت منصوب شد، سایت پرده سینما از آن جا که توجه ویژه ای به جشنواره فیلم مقاومت دارد بر آن شد تا با وی به گفتگو بنشیند. گفتگو با محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت روز پنجشنبه بیست و سوم شهریورماه در دبیرخانه دائمی جشنواره با حضور علی ناصری و رضا منتظری دو تن از اعضای هیئت تحریریه سایت پرده سینما و همچنین الهام عبدلی عکاس سایت انجام پذیرفت و خزاعی صادقانه با ما در رابطه با این جشنواره و حواشی اش به گفتگو نشست. مشروح این گفتگو را در زیر می خوانید:

 

  -به نظر شما انجمن سینمای دفاع مقدس چه وظیفه ای دارد، ریاستش به عهده چه کسی است، وابسته به چه نهادی می باشد و در این حوزه قرار است چه کارهایی در راستای رشد و اعتلای سینمای جنگ کشورمان صورت گیرد؟

 

محمد خزاعی دبیر بیست و ششمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما - قطعاً این سؤال خوبی است که بهتر است از آقای شرف الدین که مدیر عامل این بخش هستند بپرسید. انجمن دفاع مقدس یک نهاد قدیمی در کشورمان می باشد و برای کمک به این سینما این نهاد زیر نظر بنیاد فرهنگی روایت شکل گرفت. خود بنیاد فرهنگی روایت شامل مؤسسه روایت فتح، انجمن تئاتر دفاع مقدس، انجمن سینمای دفاع مقدس، انجمن هنرهای تجسمی دفاع مقدس، انجمن عکس دفاع مقدس است که مجموع این انجمن ها بنیاد فرهنگی روایت را تشکیل می دهند. انجمن با هدف حمایت، تشویق، ترغیب فیلمسازان و در اختیار گذاشتن یک سری امکانات در اختیار فیلمسازان کارش را انجام می دهد تا فیلمسازان بتوانند راحت تر فیلم بسازند. قسمتی مثل شهرک دفاع مقدس که شامل زیر مجموعه های همین بنیاد می باشد و قسمتی نیز بحث امکانات نظامی بود که بسیاری از فیلمسازان درگیر آن هستند. در حال حاضر فیلمنامه ای که در انجمن دفاع مقدس تصویب می شود با زدن نامه ای امکانات لازم در هر کجای کشورمان که مقدور باشد در اختیار فیلمسازان گذاشته می شود و بحث پرداخت هزینه که شامل برخی از فیلم ها می شود و شامل برخی از فیلم ها نمی شود مسئله ای جداگانه است. بعضی مواقع تصمیم به تولید گرفته می شود که همین الآن می دانم چند فیلم توسط همین نهاد با سرمایه گذاری مستقیم تولید می شود اما بعضی مواقع استراتژی حمایت دارند مانند حمایت های تبلیغاتی، اما برای رسیدن به پاسخ کامل تر و دقیق تر باید با آقای شرف الدین صحبت کنید.

 

  - بسیاری از فیلم های ساخته شده در ژانر دفاع مقدس مثل آژانس شیشه ای ساخته ابراهیم حاتمی کیا و همچنین فیلم ضد گلوله که این روزها به نمایش عمومی در آمده است و به هیچ وجه مورد حمایت انجمن دفاع مقدس قرار نگرفته است. آیا به نظر شما این فیلم ها فیلم های بی ارزشی می باشند که مورد حمایت این انجمن قرار نگرفته اند یا دلیل دیگری داشته است؟

 

- در واقع این سؤال ها به انجمن برمی گردد،‌ چرا که من نمی دانم واقعاً از این فیلم ها حمایت شده است یا خیر. اما به طور حتم مکانیزم و شرایطی در انجمن تعریف شده است که بر اساس آن تصمیم گرفته می شود. شاید از سوی این انجمن حمایتی به این صورت انجام نشده که امکانات رایگان در اختیار فیلمسازان قرار نگرفته اما اگر انجمن نامه ای برای اجازه فیلمبرداری ندهد این فیلم ها هیچ گاه ساخته نخواهند شد و امکانات جنگی نیز در اختیارشان گذاشته نخواهد شد. پس دادن همین نامه نیز می تواند نوعی حمایت محسوب شود اما اگر حمایت بیشتر صورت نگرفته امکان دارد که این فیلم ها از نظر انجمن فیلم های خوبی نبوده و با استاندارد های انجمن هماهنگ نبوده است.

 

 محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما - نظر شما در مورد شهید سید مرتضی آوینی چیست؟ آیا جای خالی ایشان را در سینمای دفاع مقدس احساس می کنید؟

 

- شما وقتی آثار شهید آوینی را مطالعه می کنید به این نتیجه می رسید که اثر انسانی را می خوانید که علاوه بر شناخت هنر و با سواد بودنش و داشتن ادبیات مجزایی برای خود از همه مهمتر به یک معرفت رسیده است. تفاوت بارز شهید آوینی با خیلی از منتقدین ما در این است که ایشان به معرفت و درجه ای رسیده اند که کشف و شهودهایی برایش اتفاق می افتد به این معنی که اتصال خوبی دارد. مخصوصاً وقتی نوشته های این اواخرش را که می خوانیم می فهمیم که چقد شهید آوینی ارتباط عرفانی و الهی دارد و همین امر شهید آوینی را با سایر منتقدان مجزا می کند. شهید آوینی انسانی بود که پای حرفش ایستاد و مبارزه کرد. اگر شما یادتان باشد شهید آوینی به جایی رسید که خیلی ها او را مطرود می دانستند و حرفهایش را قبول نداشتند. اما ما می بینیم که شهید آوینی ماندگار شده اند و دلیل ماندگاریشان نیز اعتقاد داشتن به اصلی که مطرح می کردند بود که این امر باعث ماندگاری در هر رشته و زمینه ای می باشد. آوینی به حرفی که می زد کاملاً اعتقاد داشت و مثل بنده نوعی نبود که مثلاً بر اساس مصاحبه ای که انجام می شود جملاتی بگویم تا کاری کنم بقیه از حرفهایم خوششان بیاید و اعتقادی به حرفهایم نداشته باشم. آوینی اگر در سخنانش می گفت باید مبارزه کند و قدمی را بردارد تا آخر می ایستاد و قدمش را برمی داشت. این اعتقاد و باور باعث شده است تا ایشان ماندگار باشند و جای آوینی هیچ وقت پر نشد. نه تنها جای آوینی بلکه جای رسول ملاقلی پور، سیف الله داد و یک سری از فیلمسازان ما پر نشد. جای یک سری از فیلمسازان ما هیچوقت پر نمی شود مگر نسلی در بیست یا بیست و پنج سال دیگر روی کار بیاید و ببینیم که آدم هایی آمدند با سبک و سیاق متفاوت و افکار و اندیشه های متفاوت و می توانند پا جای پا یا بگذارند و یا حتی فراتر از این بزرگان را بگیرند. اما در حال حاضر که بحث می کنیم می بینیم که نه منتقدی توانست جای سید مرتضی آوینی را بگیرد و نه فیلمسازی جای رسول ملاقلی پور آمد. جای خالی این ها در سینمای ایران کاملاً‌ احساس می شود. مرتضی آوینی یک تفکر، اندیشه و مکتب جدید به سینمای ایران تزریق کرد. به این معنا که روشی خاص داشت. شما این نوع فیلمسازی شهید مرتضی آوینی را در هیچ کجا نمی بینید. کار مرتضی خاص و دلی بود، حرف های او از دل بر می آمد و بر دل مردم می نشست. فیلم های او کاملاً با مردم ارتباط برقرار می کرد. شما هیچ مستندی را هنوز نمی توانی مثال بزنی به غیر از مستند روایت فتح که این همه مردم با آن ارتباط برقرار کنند. نه هزینه های آنچنانی می شد، نه خرج های آنچنانی می شد، بلکه یک سادگی و یک خلوصی در این برنامه ها وجود داشت که باعث می شد مردم تا دیر وقت بنشینند و کارهای سید مرتضی آوینی را ببینند و در ذهنشان بماند. نوع نگاه و منظر نگاهی که این آدم داشت متفاوت بود و باعث ماندگاری اش شد.

 

  - هم اینک در آستانه برگزاری دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت هستیم،هدف و منظور جشنواره فیلم مقاومت در این سال ها که از برگزاری آن می گذرد چه چیزی است، آیا این است که از زحماتی که برای تولید فیلم های سینمایی در زمینه دفاع مقدس کشیده شده یک تجلیل یا تقدیری بشود و یا این که این جشنواره می خواهد با سیاست های خود روی تولیدات آینده فیلم های ایران تأثیرات مثبتی بگذارد؟ اگر جواب این است پس چرا ما در این سال ها شاهد نزول سینمای دفاع مقدس به صورت جدی در همه عرصه ها بودیم؟

 

محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما- منظور ما از برگزاری جشنواره هر دو مورد می باشد. یعنی اینکه بیست و هفت سال پیش وقتی جشنواره فیلم مقاومت شکل گرفت آن زمان فیلم های خیلی خوبی داشتیم، در یک دوران نیز فیلم های دفاع مقدس به شدت کاهش پیدا کرد، به جایی رسید که به این نتیجه رسیدند که جشنواره ای نیاز نیست که برگزار شود و سپس به جایی رسید که جشنواره تعطیل شد. دوره پیش پس از چند سال دوباره برگزار شد. ما شاهد این بودیم که بعد از پنج سال تنها بیست و دو فیلم سینمایی ساخته شده است اما الآن پس از دو سال دوباره بیست و دو فیلم ساخته شده است. این به این معنی است که میزان تولیدات ما افزایش یافته است. اما دلیل این مسئله تنها نمی تواند جشنواره باشد ولی جشنواره می تواند عیب یابی کند و به ما بفهماند که در کجا چه مشکلاتی داریم. وقتی یک جشنواره برگزار می شود. تجمیع یک سری فیلم با موضوع خاص را وقتی نگاه می کنیم می توانیم آسیب هایش را جدا کنیم اما وقتی پازلی پراکنده است هیچ وقت نمی توانیم متوجه شویم چه اتفاقی در حال افتادن است. اگر شما همین الآن تصمیم بگیرید که فقط فیلم های اجتماعی ایران را ببینید، اگر این کار را بکنید متوجه می شوید که آسیب مسائل اجتماعی ما چه چیزی است و از این طریق خیلی راحت می توانید جامعه را نقد و روانکاوی کنید. در سینمای دفاع مقدس نیز تجمیع آین آثار در کنار هم تازه می تواند مشخص کند که چه فیلم هایی ارزشمندی تولید کرده ایم، کجاها همکاری کرده ایم و آسیب های جدیدی که وارد سینما شده است چیست. تشویق فیلمسازان، کشف استعداد های جدید کار همه جشنواره ها است. هر جشنواره ای که برگزار می شود این کار را انجام می دهد. از منظری دیگر می توانیم نگاه کنیم و بپرسیم که جشنواره دفاع مقدس چقدر در سطح کیفیت آثار تأثیر گذار بوده است؟ این مبحث خیلی مهم تر می باشد. آیا دلیل وجود این جشنواره صرفاً برگزاری است یا تأثیر گذاری؟ در یک سال هایی مثل دوره های ششم، هفتم و هشتم تأثیرگذاری بود چراکه خروجی جشنواره دفاع مقدس مهم بود. کم کم با نزولی که پیدا کرد و مدیریت فرهنگی نگاه ویژه ای به بحث مقاومت نداشت باعث شد تا جشنواره دفاع مقدس صرفاً جهت برگزاری باشد تا جایی که به طور کامل تعطیل شد. دو سال قبل که جشنواره برگزار شد صرفاً می توان گفت که صرفاً یک جشنواره برگزار شد چراکه بعد از پنج سال آمده بود که دوباره قد علم کند، دوباره بگوییم که جشنواره برگزار می شود، سعی کند که قدرتمند برگزار شود و دوباره مسیر خود را طی کند. ولی امسال این چنین نیست. امسال برای جشنواره فیلم مقاومت یک استرات‍ژی تعریف شده است که بعضی از این مضامین و فضاها در جشنواره حضور ندارند. دلیلش نیز این است که سیاست گذاران این جشنواره به یک نتیجه رسیده اند مسیری که سینمای دفاع مقدس طی می کند اگر قرار است به یک نقطه مطلوب برسد یک سری جاها را ما داریم اشتباه طی می کنیم. در فیلم های جدید دفاع مقدس من فکر می کنم که یک مقدار در حال از دست دادن هویت ایرانی و اسلامی مان هستیم. شما احساس می کنید این فضایی که برای شما ترسیم می کنند در هر کجای دنیا می تواند اتفاق بیفتد اما وقتی با فیلمساز بحث می کنیم ادعای این را دارد که به سمت یک زبان مشترک جهانی پیش می رود. زبان مشترک جهانی یعنی چه؟ آیا وقتی ما می گوییم می خواهیم جهانی بیندیشیم و به سمت جهانی شدن فکر می کنیم آیا منظور این است که ما خودمان را خالی از هویت بکنیم و سپس جهانی شویم یا منظور این است که ما با تمام اعتقادات و باورها بتوانیم به یک زبان جدید مشترک برسیم تا دنیا ما را باور کند؟ اگر تعریف مان درست شود قطعاً به این نتیجه می رسیم که تعریف مان در حال حاضر از جهانی سازی اشتباه است چراکه تعریف اصلی جهانی سازی این نیست. یکی از باورها و زیبایی های کشورمان این است که با وجود همه سختی ها، تحریم ها و فشار هایی که در زندگی همه ما احساس می شود ما بر اساس یک ایدئولوژی هایی باقی مانده ایم. همین ایدئولوژی است که توجه مردم دنیا را به ایران جلب می کند. یعنی ما توسط ایدئولوژی مان باعث شده که یک سری مطالب جدید در دنیا مطرح کنیم که مخالفین و موافقینی پیدا می کند. خیلی از کشورهای مهم که ساز مخالفی با کشورهایی که ادعا می کنند ابر قدرت هستند ندارند کسی در موردشان حرفی نمی زند و این کشورها در جهت ایدئولوژی این ها کار می کنند چراکه حرفی جدید ندارند. شما اگر همین امروز بیایید و در مورد سینما حرفی جدید مطرح کنید سریع مخالفان و موافقانی پیدا خواهید کرد. به طور طبیعی مخالفین سعی می کنند که شما را بکوبند و موافقین سعی بر حمایت شما دارند و این ها به خاطر این است که یک اندیشه و تفکر جدید در دنیا مطرح می شود. جمهوری اسلامی نیز همین کار را انجام داد و اندیشه ای نو مطرح نمود و مخالفینی نیز پیدا کرد. در عرصه سینمای دفاع مقدس نیز همین است. ورود فضاهای روشن فکری در فضای دفاع مقدس خود آسیبی بسیار جدی می باشد. قطعاً در سن و سال من و شما که به جنگ نرفتیم و از دور شاهد جنگ بودیم، اقوام و برادرانمان در جنگ بوده اند و همه به نوعی درگیر جنگ بوده ایم. در جنگ با وجود اینکه همیشه و همه جا انسان های خوب و بد وجود دارد اما ما می دیدیم که همه به عشق جنگ می روند. مردم همه چیزشان را در راه تلاش برای جنگ گذاشته بودند، همه هر چیز خوب را برای بقیه می خواستند و این چنین بود که فرهنگ ایثار در جامعه جا افتاده بود. به طور مثال شب عملیات که می شد اولین گروه که حاضر بودند اصرار می کردند که ما برویم و راه را برای باقی رزمندگان باز کنیم یا خط عملیاتی به وجود می آْمد و قرار بود عده ای در رأس عملیات باشند اصرار می کردند که خودشان باشند تا بتوانند مسیر را باز کنند تا بقیه بتوانند کارشان را انجام دهند. همه این باور ها زمانی عمیق تر می شد که ما شاهد این بودیم که وقتی کسی به شهادت می رسید زمزمه هایی می کرد. زمزمه هایی که اگر توجه کنید می بینید که این انسان با کسی در حال اختلاط کردن است. این تفاوت های جنگ بود. جنگ ما یک جنگ اعتقادی بود و به همین دلیل هم می گوییم دفاع مقدس. چرا داریم تلاش می کنیم که این ها را از مردم بگیریم؟ چرا داریم تلاش می کنیم فیلمی بسازیم که هویتی نداشته باشد؟ ما فیلمی می بینیم که سر یک لیوان آب همدیگر را می زنند و ما با خود می گوییم که کجای جنگ این چنین بود؟ نه این که همه آدم های ما مقدس و ملکوتی بودند اما تفکری بود و فرهنگی در جبهه های جنگ جا افتاده بود که همه ایثار و از خود گذشتگی جزئی از وجودشان شده بود و ربطی هم به سفرهای ملکوتی هم نداشت. این جزئی از وجود بچه ها شده بود چون باورشان این بود. ما چرا دیگر این ها را در سینمای دفاع مقدس نمی بینیم؟ چرا کم رنگ شده است؟ درست است که در یک زمان ما خیلی افراط می کردیم اما حال دچار تفریط شده ایم. شاخصه های ایرانی و فرهنگی در این فیلم ها دیگر وجود ندارد. آسیب جدی که ما در بحث سینمای دفاع مقدس مطرح می کنیم بحث هویت، ‌باور، اعتقاد، فضای روشن فکری و بحث یک سری فیلم هایی که مسیر دفاع مقدس را به جاهای دیگری ختم می کند است. ما نباید با دیدن یک فیلم جنگی که می تواند کودک جنگی، اجتماعی جنگی، کمدی جنگی باشد حس کنیم که اشتباه جنگیدیم.  نباید حس کنیم که این آدم ها آدم هایی بودند که همین طور آمدند و جنگیدند و رفتند. نباید این احساس را داشته باشیم و دلسرد بشویم. نباید با دیدن یک جانباز و خانواده شهید از خودمان بپرسیم این همه جنگیدید برای چه؟ ما این حس را نباید به مردم القا کنیم چرا که مردم با تمام وجود و باورشان جنگیدند. این مسأله مربوط به ایران نمی شود. ما هنوز هم شاهد این هستیم که کشورهای خارجی راجع به جنگ جهانی دوم شان فیلم می سازند و هنوز هم به دستاوردهایش به عنوان قهرمان ملی نگاه می کنند و به آن ها افتخار می کنند. هنوز کسانی که در جنگ مجروح شده اند، قطع نخاع شده اند، پایشان را از دست داده اند یک جور دیگر از آن ها تجلیل می شود. چرا این مسائل با این که در فرهنگ اسلام وجود دارد در فرهنگ ما نیست؟ جنگ ما در یک سالش که 365 روز است از منظر سی فیلمساز هر روزش یک فیلم سینمایی می تواند باشد. ما چقدر قهرمان ملی در این جنگ داشتیم؟ چقدر داستان های اجتماعی داشتیم؟ داستان های جنگ یک قسمت، داشتان های اجتماعی یک قسمت و داستان های پس از جنگ نیز یک قسمت می باشد. تولید بیست یا ده فیلم در حوضه دفاع مقدس مشکلی را حل نمی کند. این نگاه نگاهی جدی در عرصه دفاع مقدس است. ما امسال سعی کردیم که اگر فیلمی با این مضمون می دیدیم انتخاب اش نکنیم. حتی اگر فیلمساز فیلم خوبی ساخته است برای ما قابل احترام می باشد اما باید به این مضامین پرداشته شود و در حقیقت هشداری باشد و تلنگری برای فیلمسازان بعد که مسیر را به بهانه ساختن دو فیلم دفاع مقدس گم نکند هر چیزی را وارد این حیطه کند.

 

 محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما - امروزه به بهانه فیلم دفاع مقدس از دل این فیلم ها مباحثی سیاسی بیرون کشده می شود که به نحوی از خط قرمزها نیز عبور کرده اند و این طور به نظر می رسد که سینمای دفاع مقدس هیچ متولی ندارد که جلوی این فیلمسازان را بگیرد. نقش وزارت ارشاد و دبیرخانه جشنواره فیلم مقاومت، نقش انجمن سازمان دفاع مقدس چه می تواند باشد؟ چرا این نهاد ها اجازه می دهند از این خط قرمز ها عبور شود و تصویری غیر واقعی از قهرمانان جنگ ارائه داده شود؟

 

- شما وصیت نامه یک شهید را مطالعه کنید. با خودتان می گویید این شهید کجا بوده، به چه چیز غیر عادی فکر می کرده، چه چیزی می دیده،‌ افق نگاهش کجا بوده است؟ صد در صد با ما که در سال 1391 زندگی می کنیم متفاوت بوده است. به معنای وجود خالص و کامل شده است و این را حداقل در وصیت نامه می توان مشاهده کرد. من به کرمان رفتم و زندگینامه شهدای ترورشان را مشاهده می کردم، فهمیدم جنس این آدم ها و روابطشان خیلی فرق می کرد. جوانی نوزده ساله می گفتند در جبهه بود و یک روز با موتور رفت و بالای یک تپه ایستاد. از جوان پرسیدم که چرا این کار را کردی و وی در پاسخ گفت که احساس کردم نفسم لذت برد. ببینید این ها به کجا رفته اند. وقتی نیز این جوان شهید شد وصیت کرده بود که من را غل و زنجیر کنید. بنابر وصیت نامه وی را غل و زنجیر کرده و به خاک سپردند. دلیل این کار را نیز در وصیت نامه نوشته بود که می خواستم به خدا بگویم که من بنده همیشه مخلص توام. ببینید که چه مسیری را طی می کند و کجا است و ما که گرفتار مسائل خودمان و روزمرگی شده ایم. باورها کمی تغییر پیدا کرده، خیلی ها وقتی از کنار تصویر یک شهید عبور می کنند بی تفاوت می گذرند، برخی لبخندی می زنند و حتی عده ای تمسخر می کنند اما این آدم ها روزگاری زندگی می کردند. چرا مردم خودشان را روی پرده های سینما نمی بینند. یکی از دلایلی که مردم با سینما فاصله می گیرند این است که احساس می کنند چیزی که بر پرده نمایش داده می شود تخیلات دروغین یک نویسنده است. احساس می کنند چیزی که در جامعه شان اتفاق می افتد با چیزی که نمایش داده می شود متفاوت است. همین باعث می شود که مردم وارد فضای سینما نشوند مگر اینکه فقط برای سرگرمی به سینما بیایند. مثل یک فیلم کمدی که همه برای خندیدن و سرگرمی به سینما می روند. البته دلیل استقبال از فیلم های کمدی در یک جامعه نیاز به روانکاوی و جامعه شناسی دارد. در سینمای دفاع مقدس نیز همین اتفاق در حال افتادن است. همه باید توجه بیشتری داشته باشند. ما شاید بتوانیم با یک فیلم کمدی معمولی و اجتماعی مردم را بخندانیم و شوخی کنیم و اتفاقی نیفتد ولی اگر یک فیلم بسازیم که باورهای ما را به تمسخر بگیرد و در جامعه تأثیر منفی بگذارد در آینده باید جوابگو باشد. من همیشه می گویم کسانی که در عرصه دفاع مقدس کار می کنند به نوعی ژنرال های فرهنگی هستند چرا که می توانند این مسیر را طی نکنند و بروند و قصه های اجتماعی ساده را طی کنند اما هنوز ایستاده اند و خاکریز می روند،‌وقتشان را می گذارند،‌ تحقیقات می کنند تا یک قصه بسازند. در حقیقت در حال ادامه دادن هستند. البته خیلی نیستند. شاید در مجموع فقط ده نفر را بتوان نام برد و بقیه جلب چیزهای دیگری شده اند. این ها ارزشمندند. چطور وقتی ما یک عزیزی را ده ماه است که ندیدیم زنگ می زنیم و از او حالی می پرسیم آیا کسی هست که سراغی از بازیگرانی که فقط فیلم مقاومت بازی کرده اند و دیگر اثری از آن ها نیست بگیرد. آیا کسی هست که از یک فیلمساز که پنج فیلم دفاع مقدس ساخته بپرسد که چرا دیگر خبری از او در سینمای دفاع مقدس نیست؟ اصلاً چرا مسیر دیگری را طی می کنی؟ ما باید یک متولی داشته باشیم که جریان سینمای دفاع مقدس را رسد و برنامه ریزی کند. اگر من به عنوان یک فیلمساز بخواهم یک فیلم دفاع مقدس بسازم چه مزایایی برای من وجود دارد. تولید فیلم یک مسئله است و عرضه درست محصول نیز یک مسئله دیگر است. شما می بینید روزهای زندگی ساخته می شود، در جشنواره فیلم فجر همه جوایز را می گیرد اما موقع اکران از او حمایتی نمی شود در حالی که این فیلم فیلم برگزیده جشنواره فیلم فجر می باشد. چه اتفاقی افتاده است که ما شاهد این هستیم که مرحله جوایز مرحله خوبی است اما در اکران مسأله متفاوت است. خلاء های بسیار زیادی در عرضه محصولات دفاع مقدس وجود دارد که متولیان امر برمی گردند به سازمان سینمایی دفاع مقدس، یک قسمت به نهاد های ذی ربط برمی گردد. همه این ها باید حمایت کنند و این که ما می گوییم تنها سازمان سینمایی باید حمایت کند اشتباه است که حمایت های مالی، تبلیغاتی و مخاطب از جمله حمایت ها می باشد. فیلمسازان نباید خیلی دردسر بکشند برای دریافت امکانات. ما باید حداقل امکانات را داشته باشیم. این باعث می شود که فیلمساز کاملاً تشویق بشود و احساس کند که اگر محصولی تولید کند کسانی هستند که حامی اش باشند تا خروجی این محصول محصول قابل قبولی باشد.

 

  - چرا فیلمسازانی مثل ابراهیم حاتمی کیا دیگر حاضر نمی شوند تا در سینمای دفاع مقدس کار کنند و به سمت و سوی دیگری می روند و آیا خود انجمن سینمای دفاع مقدس به عنوان اصلی ترین نهاد نمی تواند عملیاتی انجام دهد تا فیلمسازان را با امکاناتی که در اختیارشان می گذارد به ساخت فیلم در ژانر دفاع مقدس ترغیب کند تا ما شاهد فیلمسازان با تجربه در این حیطه باشیم. متأسفانه فیلمسازان جوانی وارد سینمای دفاع مقدس شده اند که هیچ شناختی از سینمای دفاع مقدس ندارند و متأسفانه تصویری نادرست نیز ارائه می دهند. دلیل این اتفاق چه چیز می تواند باشد. آیا سیاست های کلانی توسط دولتمردان، سازمان های سینمایی برای این در نظر گرفته نشده است؟

 

محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما- متأسفانه ما به گونه ای هستیم که اگر جشنواره برگزار شود تا دوره بعد همه چیز را رها می کنیم و به حال خودش می گذاریم و این گونه نیست که دبیرخانه دائمی داشته باشیم. من حداقل در پنج دوره این جشنواره به عنوان دبیر و مشاور دبیر درگیر بوده ام و همیشه این مباحث بود. یعنی در ده سال پیش هم این مباحث مطرح می شد. مباحثی مثل حمایت، استراتژی و اینکه چه اتفاقی قرار بود بیفتد. با وجود اینکه این مبحث بحث های زیادی در موردش شده است اما من تنها به یک چیز رسیدم. اینکه ما خیلی وقتها مشکلمان در سینمای دفاع مقدس مشکلمان امکانات نیست. مشکل اصلی تولید اندیشه جدید و غیر تکراری است، فیلمنامه ای بسیار خوب. من مطمئنم که اگر شما فیلمنامه ای نو و خوب داشته باشید وقتی به سینمای فارابی ببرید از شما حمایت خواهد شد. متأسفانه فیلمنامه خوب وجود ندارد. آقای شرف الدین در یک جلسه به من گفت ما پانصد تا فیلمنامه خواندیم بین پانصد فیلمنامه تنها پنج فیلمنامه خروجی داشتیم. نگارش یک فیلمنامه با موضوع دفاع مقدس دلیل بر خوب بودن فیلمنامه نمی شود. شخصی به من می گفت که فیلمنامه من مربوط به دفاع مقدس می باشد. من پس از مطالعه فیلمنامه دیدم که تنها یک پلان در فیلم بود که شخصی از کنار جاده مین رد می شد. این گونه فیلمنامه ها را نمی شود مربوط به دفاع مقدس دانست. سینمای دفاع مقدس تعریف و اصول خاص خود را دارد و هر فیلمنامه ای را نمی شود مربوط به دفاع مقدس دانست. فیلمنامه های خوب دو موضوع دارند. یک این که بر اساس تخیلات ما شکل می گیرند و به نظر من تخیلات کافی است. تخیل وقتی وارد می شود که واقعیت وجود ندارد و یا اینکه ما نمی توانیم واقعیت را تعریف کنیم و آنجاست که ما شروع می کنیم به شخصیت پردازی های کاذب. وقتی ما این همه اسطوره داریم، این همه قصه های جذاب داریم چه احتیاجی به تخیل داریم؟ یکی از معضلات دیگر در بحث سینمای دفاع مقدس این است که فیلمنامه ها بر اساس تحقیق و پژوهش نوشته نشده است بلکه بر اساس تفکر یک فیلمساز و شناختی است که این آدم راجع به سینمای دفاع مقدس دارد. این ها جریاناتی است که اگر ما بررسی کنیم، به نویسنده ها اعلام کنیم و برای پژوهش جایی در نظر بگیریم ما می توانیم به یک جریان بهتری برسیم و تولیدات بهتری در این زمینه داشته باشیم.

 

  - آیا می توانیم امیدوار باشیم که این جشنواره به عنوان تنها جشنواره ای که در رابطه با دفاع مقدس برگزار می شود از این پاره پاره شدن رها می شود و مرتباً بتواند هر ساله در زمان های مشخصی برگزار شود و این که آیا اهداف در دبیرخانه دائمی جشنواره شکل گرفته است مبنی بر اینکه حمایتی از فیلم ها و تولید صورت بگیرد در رابطه با رشد و اعتلای جشنواره فیلم مقاومت یا خیر ؟

 

محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما- مطلب اول مطلبی است که الآن به دلیل این که جشنواره به بنیاد فرهنگی روایت واگذار شده است تلاش می کنند و دقیقاً زمانی که آقای جباری در بنیاد حفظ آثار بود این جشنواره برگزار می شد همین که ایشان از بنیاد حفظ آثار رفتند تعطیل شد و دوباره الآن برگزار شد. مسئولان در تلاش هستند تا جشنواره را به طور مرتب دو سالانه برگزار کنند و می توانیم امیدوار باشیم که این روند به طور مستمر ادامه پیدا کند و تأثیر گذار باشد. اما چه عملکردهایی باید جشنواره دائمی داشته باشد را در چهار یا پنج سر فصل ما برنامه ریزی می کنیم. یک اینکه از تولید حمایت شود،‌ دو این که ما محصولات فرهنگی را رصد کنیم. سوم این که باید تلاش کنیم برای آموزش و پژوهش که صرفاً منظور ما ساخت فیلم نیست. هراز گاهی باید ما کلاس های آموزشی، ورک شاپ ها و حتی نشست داشته باشیم. باید ببینیم چه سرفصل هایی در این سال می توانند وارد بحث دفاع مقدس بشوند. آیا به طور مثال عدالت خواهی نمی تواند بشود؟ صلح دوستی و غیره نیز همینطور. برای اینها در واقع باید برنامه ریزی کنیم و برنامه داشته باشیم. به نظر من احتیاج به یک سری کارهای پژوهشی است و احتیاج به حمایت است، احتیاج به رصد کردن فیلمسازانی که در این زمینه تلاش می کنند است و دبیرخانه باید با این ها در ارتباط باشد که بتواند در آینده به تولیدات بهتری برسد. حتی شما شاید در جایی احساس کنید که فیلمی با موضوع دفاع مقدس تولید می شود و اشکالاتی دارد. ما باید کارگاه های آموزشی و رفع اشکال برای این فیلمساز قبل از تولید بگذاریم. فیلمی که تولید شده و وارد بازار شده است را که دیگر نمی شود کاری کرد و گرفتن جلوی اکران یک فیلم تبعات بسیاری دارد. تبعات به این معنا که یک فیلمساز و یک گروه فیلمسازی یک سال و یا یک سال و نیم عمرشان را برای این فیلم گذاشته اند. شما نمی توانید تلاش یک سری انسان را نادیده بگیرید و بگویید که فیلم توقیف است. به همین دلیل مجبورید بیایید راهکار برایش پیدا کنید. همه این کار های باید قبل از جریان کار صورت می گرفت. پس همه اینها پروسه هایی خواهد بود که امیدوارم زودتر انجام بشود. مسئله دیگر این که ما باید فیلم برای عرضه در عرصه بین الملل داشته باشیم. این مسئله تنها مختص به دفاع مقدس نمی شود. من همیشه مثال می زنم و می گویم ما در سینمایمان خیلی هیاهو وجود دارد. نشریه داریم، مطبوعات و هر روز خبر داریم اما من فکر می کنم که ما یک دهکده کوچک بیشتر نیستیم. روستایی داریم کدخدایی دارد و چهار یا پنج روستایی نیز هستیم دور هم جمع شده ایم، فیلم می سازیم و خودمان هم لذت می بریم و یک نفر هم مثل من جشنواره برگزار می کند. ما باید فراتر از مرزهایمان عمل کنیم. این روستای کوچک می تواند با برنامه ریزی جهانی عمل کند . فکر نکنید که باقی کشورها اینچنین نیستند. آن ها نیز وقتی دور خود جمع شوند تنها با هم کار کنند روستا می شوند. ما هیچ وقت راجع به اکران فیلم ها در کشور بحث نمی کنیم، تمام مشکلات سینمای ایران به خاطر منافعی است که برخی دنبال آن هستند البته گاهاً این منافع شخصی نیست و گروهی است اما به دلیل وجود این دایره کوچک فیلم ها دچار مشکل می شوند و بازدهی لازم را ندارند و تولید فیلم دچار مشکل می شود و نیروهای انسانی نیز حتی بیکار می شوند. ما باید در رابطه با سینما در عرصه بین المللی به عرضه و تقاضا فکر بکنیم حتی اگر سالیان سال سوبسید بدهیم، سوبسید به معنای این که هزینه کنیم تا فیلم های ایرانی در بعضی از سینماها نمایش داده شوند و بعد باید ذائقه آن کشورها را برای دیدن فیلم های ایرانی آماده کنیم، چطور ذائقه مردم ما الآن به دیدن فیلم های هندی عادت کرده و یا حتی فیلم های کره ای؟ مگر کره چند سال است که به ایران فیلم می فرستند؟ یا همین طور فیلم های ژاپنی و یا چینی که اخیراً وراد کشور شده است؟ ما ذائقه مان بعد از دیدن آن ها عادت کرده اما چه برنامه ریزی داریم برای تغییر ذائقه دادن خارجی ها برای دیدن فیلم هایمان؟ این برنامه ریزی یک کار استرات‍ژیک را می خواهد در عرصه دفاع مقدس هم که هر وقت بحث می کنیم دوستان می گویند این فیلم ها را سینمای جهان نمی پذیرند و به موضع جنگ شخصی نگاه می کنند در صورتی که ما دو سال پیش فهمیدیم که در سینمای جهان تنها به موضوع انسانی جنگ توجه می شود و زبان همه مردم دنیا در مسائل انسانی مشترک است. شما در هرجای دنیا لبخند بزنید متوجه می شوند که شما دارید لبخند می زنید و یا در هرکجا که ایثار کنید متوجه می شوند در هرگجا هدیه بدهید متوجه می شوند و یا در هر کجا که ظلم کنید متوجه می شوند پس زبان مشترک همه انسان ها زبان انسانیت است. حالا ما فیلم هایمان را نمایش نمی دادیم اما دو سال قبل که در خارج از کشور نمایش دادیم شما نمی دانید چه بازتاب های خوبی داشت خیلی از مردم به ما می گفتند تازه ما بعد از دیدن این فیلم ها فهمیدیم که جنگ شما چه بوده است و باور آدم های جنگ شما چه بوده است من هیچ وقت یادم نمی رود که چه در لبنان و چه در ترکیه ما فیلمی را نمایش دادیم که مسئولان اش مانند وزیر فرهنگ می خواستند برای مراسمی بروند اما با شروع نمایش فیلم تا آخر نشستند و فیلم را دیدند و به من گفتند ما تازه فهمیدیم جنگ شما چیست. هشت سال تمامی رسانه های دنیا جنگ ما را کوبیدند و ما طی این سی سالی که از جنگ می گذرد هیچ تلاشی برای نشان دادن واقعیات راستین جنگ انجام ندادیم و هیچ برنامه ریزی نداشتیم. شما امروزه می بینید که فیلمی ساخته می شود بر علیه مسلمانان و حضرت محمد (ص) و به شدت توهین می کنند و فیلم شرم آور است، ما بیانیه می دهیم و راهپیمایی می کنیم این راهکاری است که ما به جهان اعلام کنیم که هرکس با مقدسات ما شوخی کند با آن برخورد می کنیم چون دین اسلام با هیچ مقدساتی شوخی نمی کند، شما مگر دیده اید که یک مسلمان به یک مسیحی توهین کند؟ چون تمام این افراد پیرو مکاتب الهی هستند و ادیان الهی هستند و برای ما قابل احترام اند. اما آن هایی که می آیند و چنین فیلم هایی می سازند و به مقدسات ما توهین می کنند قطعاً با یک برنامه ریزی جلو آمده اند اما فیلمسازان ما چه کاری انجام می دهند؟ ما جز صدور بیانیه در مقابل آن ها هیچ کاری انجام نمی دهیم چرا که هیچ برنامه ریزی از قبل نداشته ایم ما در سینما فقط به دنیال اختلافات و حواشی خودمان هستیم . مدیر سینمایی که بر مسند ریاست می نشیند باید برنامه ریزی کوتاه مدت و میان مدت و بلند مدت داشته باشد اما ما وقتی نگاه می کنیم می بینیم هیچ تفاوتی با بیست سال اخیر نکرده ایم در تمام دنیا سینما به عنوان یک رسانه قدرتمند شناخته می شود مثلاً اگر انتخابات ریاست جمهوری بخواهد در کشوری برگزار شود از قبل در سینما روی آن کار می کنند و یا هویتی بخواهند برای کشوری به وجود بیاورند از طریق سینما به وجود می آورند اما کشوری مثل ایران با این هویت با این تمدن و با این اعتقادات هیچ کاری در این زمینه انجام نداده است پشت سر تمامی حرکات باید یک اندیشه و یک تفکر و یک معنای غایی تر باشد حالا است که ما معنای شهید آوینی و نگاه شهید آوینی را می فهمیم که او سینما را شناخت و با هدف دیگری شروع کرد به فیلمسازی کردن، اما من نوعی در سینما فقط به دنبال پول درآوردن هستم اما آوینی فکر می کرد فیلمی که من می سازم چقدر به جامعه کمک می کند و چقدر در تکامل آدم ها نقش دارد.

 

  -  بهتر است به بحث اصلی خودمان یعنی دوازدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت برسیم، امسال بخش های جدیدی به این جشنواره اضافه شده که باعث رونق و باشکوه تر شدن جشنواره شده است، پیشنهاد اضافه شدن این بخش ها به جشنواره از سوی چه کسی بود و آیا به نظر شما این بخش ها می تواند تآثیرگذاری مثبتی در راستای رشد و اعتلای سینمای دفاع مقدس داشته باشد؟

 

محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما- من همیشه اعتقاد دارم که جشنواره ها باید تخصصی و با جوایز کم برگزار شوند اما من همیشه خودم آرزو می کردم که آیا می شود ما جشنواره ای برگزار کنیم که ملی باشد، ملی به معنای آن که ما در تمام کشور بتوانیم آن را برگزار کنیم اما این امر هیچ وقت محقق نمی شد و ما نهایتاً می توانستیم چند استان را درگیر برگزاری جشنواره کنیم اما امسال آمدیم و با یک برنامه ریزی جهت این که مردم بیشتر درگیر جشنواره شوند شهرهای مرزی را برای نمایش فیلم ها درنظر گرفتیم که با درخواست مسئولین شهرها به هشتاد شهر رسیده است و ما در سراسر نقشه برنامه های فرهنگی از جمله نمایش فیلم داریم، پکیج های تبلیغاتی و بنرها و پوسترها و آنونس ها به آن شهرها رفته و قرار است بین 3 تا 5 روز نمایش فیلم همراه با جلسات نقد و بررسی داشته باشند. به عقیده من وسیع بودن این جشنواره مهم است چرا که حق همه مردم است که از سینما و فضاهای فرهنگی استفاده کنند به وی‍ژه آن که در مقوله دفاع مقدس همه مردم نقش داشتند شاید من اگر جشنواره فیلم فجر را برگزار می کردم چنین کاری انجام نمی دادم، به عقیده من این اتفاق برای استنفاده مردم مناطق محروم که حتی یک سالن سینما نداشتند بسیار خوب است و باید این کار انجام می شد چرا که تهران و مراکز استان ها اشباع شده اند، همچنین در بحث نمایش فیلم ها در نه کشور جهان نیز همین گونه است. این وسعت داخلی و خارجی جشنواره به غیر از این که دویست فیلم از هفتاد کشور به ما رسید، این وسعت بی سابقه بوده و شاید دیگر به دلیل شرایط اقتصادی و اجتماعی نتوانیم آن را تکرار کنیم اما امسال خدا توفیق داد و با کمک مسئولان این امر محقق شد، الآن بالغ بر یکصد و پنجاه نفر در زمینه نمایش فیلم در شهرهای مرزی دارند فعالیت می کنند و یک تیم نیز در زمینه نمایش فیلم ها در نه کشور فعال هستند و این جدا از تیم هایی است که در استان کرمان مشغول به کار هستند. ما از سی و یک  شهریور تا هفت مهر نمایش فیلم ها در مناطق مرزی را برگزار می کنیم و از سوم تا هفتم مهر جشنواره در استان کرمان برگزار می شود و بر اساس زمان بندی که کشورها به ما اعلام کرده اند از پانزده مهر تا اواخر آبان هم جشنواره را در آن کشورها برگزار می کنیم و این به معنای آن است که این جشنواره بیش از دو ماه طول خواهد کشید.

 

  -  برای برگزاری جشنواره فیلم مقاومت چرا استان کرمان انتخاب شد، با توجه به این که این استان تنها در یک دوره شاهد برگزاری جشنواره فیلم کودک بود و برای برگزاری جشنواره بزرگ و بین المللی با وسعت جشنواره فیلم مقاومت آمادگی نداشت و چند روز قبل هم یکی از خبرگزاری ها اعلام کرد که به دلیل عدم حمایت های مالی و معنوی امکان برگزاری جشنواره در تهران وجود دارد.

 

- در ابتدا استان های زیادی مایل به برگزاری این جشنواره بودند و رقابت تنگاتنگی بین آن ها وجود داشت چرا که همه این را بزرگترین جشنواره ملی می دانند که فضای باشکوه و معنوی را در شهرها برپا می کند. کرمان به این جهت انتخاب شد که یکی از بیشترین آمار شهدا را در ایران داشت و هنوز هم به دلیل بحث مواد مخدر شهید می دهد از طرف دیگر کرمان یکی از مناطق محرومی است که کمتر از لحاظ فرهنگی مورد توجه واقع شده است. کرمان حتی یک سالن درست برای برگزاری مراسم افتتاحیه و اختتامیه نداشت و سینماهایش که از سال 1343 ساخته شده بودند هیچگاه بازسازی نشده بودند اما حالا به بهانه برگزاری این جشنواره پانصد- ششصد میلیون تومان برای آن ها هزینه شد و سالن ها بازسازی شد. مدیر یکی از سینماهای کرمان به ما می گفت که اگر وضعیت به همین صورت ادامه داشت من اول مهرماه سینمایم را تعطیل می کردم. ما باید سراغ جاهایی برویم که جشنواره یک قسمت باشد و کارکردهای فرهنگی هم در یک قسمت باشد. همان طور که همدان و یا اصفهان به جهت برگزاری جشنواره ها درست شدند بقیه شهرها هم باید درست شوند. حتی جشنواره باید کارکردهای اقتصادی هم برای منطقه داشته باشد به عنوان مثال جشنواره کیش را که ما برگزار می کردیم مطمئن بودیم که بعد از یکی دوسال برگزاری کارکردهای اقتصادی بزرگی برای منطقه خواهد داشت چون ما بیش از هفتصد مهمان داشتیم که ازخارج آمده بودند و در جشنواره کیش هتل رزرو کرده بودند .

 

 محمد خزاعی دبیر دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفتگو با سایت پرده سینما - جشنواره فیلم کیش به چه دلیلی ملغی شد؟ اینگونه که در زمان جشنواره اعلام شد به دلیل بودجه های کلانی که برای برگزاری آن انجام شده بود این جشنواره تعطیل شد؟

 

- بحث بودجه نبود بحث اتفاق سیاسی در کشور بود که ما در آن دخیل نبودیم فردی در جشنوارذه حاضر شده بود که همزمان بود با اختلافش با آقای احمدی ن‍ژاد و جشنواره به سمت سیاسی رفت که باعث شد حتی جشنواره مسائل مالی اش برگزار نشود و همینطور ماند. من در سال 84-85 جشنواره کوثر را در مشهد برگزار می کردم و همه را به هتل هما بردیم، جشنواره استاندارد دارد که باید باشکوه برگزار شود و الا بهتر است برگزار نشود اما خبرنگاران آمدمد و تیتر زدند که چقدر هزینه شده در دفاع مقدس هم همین است و من مطممئن هستم که بعد از برگزاری جشنواره خبرنگاران می گویند پول هزینه شد و چرا اینگونه شد هیچکس سوال نمی کند شما با چه مقدار بودجه جشنواره را برگزار می کنید و همه نقد انجام می دهند ما یا نباید کار کنیم یا باید درست انجام بدهیم ما یک استاندارد در هر چیز داریم چه در تولید فیلم و یا در باقی مسائل باید استاندار سازی داشته باشیم. هزینه مهم نیست و تآثیرات آن مهم است در عرصه فرهنگی درست هزینه کردن خوب است و تآثیر روانی مطبلوب برای جامعه دارد ما همیشه اقتصاد را درنظر داریم اما دنبال آرامش روانی نیستیم ما هزینه درمان می بینیم و هزینه پیشگیری نمنی بینیم.

 

  - بودجه برگزاری جشنواره امسال چه میزان بوده است؟

 

- ببینید همان طور که بخش ها جدا است میزان بودجه ها هم متغیر است، اما برای  تولید فیلم سیصد و پنجاه میلیون تومان و خرج برگزاری در هشتاد منطقه مرزی را درست  نمی دانم و در کرمان نهایتاً یک میلیارد دویست تا سیصد میلیون تومان هزینه داشته که ششصد میلیون از آن تا کنون به خود شهر کرمان از طریق بازساز ی سالن های سینما و آپارات ها و هزینه هتل و غیره بازگشت داشته است. هر جشنواره ای بازکرد اقتصادی برای منطقه دارد. اما جشنواره فیلم مقاومت با وسعتی که ما در هشتاد منطقه و نه کشور آن را برگزار می کنیم هزینه کمتر از دو و نیم میلیارد تومان  نخواهد داشت. البته هزینه ها را هم اغلب ما نمی گذاریم و خود شهرهای متقاضی اغلب هزینه ها را پرداخت می کنند.  

 

  - در چه قسمت هایی از جشنواره شما تولید فیلم داشته اید؟

 

- شهدای ترور و جلوه گاه نور شامل شهدای علمی و هسته ای و شهدای اول انقلاب فیلم سفارش دادیم که این فیلم ها از منظرنگاهی متفاوت تولید شدند و در جشنواره نمایش داده خواهند شد.

 

  - جناب خزاعی در نهایت از اهداف جشنواره فیلم مقاومت برایمان بگویید.

- جشنواره مسائل خاص دارد مثل بیداری اسلامی و مقاومت جهانی و عماد مغنیه که از بخش های سینمایی و مستند با موضع غزه و لبنان و به ویژه موضوع بیداری اسلامی تشکیل شده است. بزرگداشت هنرمندان  و نشست های تخصصی با اکبر نبوی و برگزاری ورک شاپ ها و  سه استاد مجزا برای برگزاری کلاس های نقد نویسی، مستند سازی و فیلمنامه نویسی و بازدید فرهنگی و نشست مهمان خارجی و دیدار با خانواده شهدا و جانبازان از جمله برنامه های این جشنواره است و جشنواره در هر روز به اسم یک شهید مزین شده است که خود مسئولین استان کرمان آن اسامی را انتخاب کرده اند. ما نباید یادمان برود که کرمان هنوز حاج قاسم سلیمانی دارد و هنوز بحث دفاع مقدس در این شهر ساری و جاری است و مدیر کل ارشاد و استاندار همه بی ادعا کمک می کنند همه حسن نیت دارند و مردم کرمان مهمان نواز هستند و امیدوارم برگزاری این جشنواره تآثیرات بزرگ فرهنگی و شور و نشاط اجتماعی را با خود به همراه داشته باشد. 

در همین رابطه ببینید:

عکسهای الهام عبدلی از گفتگوی  سایت پرده سینما با محمد خزاعی

 


 تاريخ ارسال: 1391/6/25
کلید واژه‌ها:

نظرات خوانندگان
>>>هاشم اقای:

میشه روشن یگن اپارات کدام سینما رو درست کردن؟

0+0-

دوشنبه 27 شهريور 1391



>>>منتقد کبیر:

مصاحبه تخصصی و قابل تاملی بود سپاس از پرده سینما

0+0-

يكشنبه 26 شهريور 1391



>>>ali:

ای کاش امسال هم خزاعی دبیر جشنواره فیلم فجر بود واقعا حیف شد من مطمئن هستم در جشنواره سی و یکم دوباره مثل سال های قبل شاهد تبعیض های عجیب و غریب و بلبشوهای غریبی خواهیم بود... حیف که خزاعی رفت با آن برنامه ریزی های هوشمندانه اش و با برگزاری بینظیر جشنواره ای که تا ابد در ذهنمان ماند چه زیبا بود مراسم فرش قرمزی که او با نام کوچه انقلاب در مراسم افتتاحیه برپا کرد واقعا سال پیش بر خود بالیدم که جشنواره ای داریم در خور فرهنگ و هنر مملکتمان که مرتب داد میزنیم هنر نزد ایرانیان است و بس ! اما اسفا که امسال مطمئن هستم دیگر نه در برج میلاد خواهیم بود و نه غذای درستی خواهیم خورد و نه برنامه ریزی دقیقی خواهیم داشت...

0+0-

يكشنبه 26 شهريور 1391



>>>محسن فاضلی.نویسنده ومنتقد.:

باسلام وخسته نباشید. محمد خزایی یک فرد جنتلمن وبا تمام مدیران تفاوت اساسی دارد در طول سالیانی که به عنوان مدیر جشنوارها فعالیت کرده حرمت تمامی اهالی سینما وتاتری ها را در حد کمال پاس نگه داشته است. و با دست ودل بازی اسایش همه را فراهم کرده جشنواره فجر نمونه ان است. از همین حالا مدیر جدید جشنواره را با دریوزگی میخواهد برگزار کند.ای کاش شمقدری عاقلانه رفتار میکرد. با این حالا خزایی جوان با شخصیت و بدور از تملق گوی وریا کاری ست. از طرز پوشش ورفتارش میتوان این را مشاهد کرد. لازم است بگویم که بنده ایشان را از دور میشناسم. وبا ایشان دوستی ساده ای دارم. بری از بد بستان.

0+0-

يكشنبه 26 شهريور 1391



>>>سیما تهرانی:

سلام مصاحبه خیلی خوبی بود دستتان درد نکند آقای منتظری اما ای کاش مصاحبه رو دو قسمت کرده بودین سرم درد گرفت نتونستم همش رو بخونم عکسای خانم الهام عبدلی هم عالی بود. ممنون

0+0-

يكشنبه 26 شهريور 1391



>>>یه نفر:

ای کاش یکم در مورد قلاده های طلا از ایشون سوال کرده بودین چون عمل و حرف این آقا با هم تناقض عجیبی داره از یه طرف حرفای روشنفکری میزنن و از طرف دیگه میرن قلاده های طلا میسازن خیلی دوست دارم بدونم که چطور میشه اینقدر تناقض تو حرفای یه نفر باشه... اینقدرم به این مقاومت نچسبین بچه های پرده سینما بسه به خدا

0+0-

يكشنبه 26 شهريور 1391



>>>tina-p:

mosahebe kheili ali bod sepas az parde cinema babat in hame mosahebehaye jeme va ali

0+0-

يكشنبه 26 شهريور 1391



>>>شقایق:

محمد خزاعی یکی از مدبرترین و لایق ترین مدیران سینمایی ایران است اما در عرصه تولید فیلم هیچگاه او را قبول ندارم و نخواهم داشت

0+0-

شنبه 25 شهريور 1391




فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.